Όταν κοιμούνται τα παιδιά μου,
εγγίζω άπνοια
το λιόγερμα των βλεφάρων,
τις άφατες στιγμές
τη δροσερή αδράνεια των κορμιών.
Ασπάζομαι μισάνοιχτες γροθιές,
ενόσω αποκαλύπτουν στο σεντόνι
ατόφιες τις αισθήσεις.
Τις συγκεντρώνω αυτούσιες
για την ενθύμηση των αισθημάτων.
Όταν κοιμούνται τα παιδιά μου,
νιόβγαλτα των αναμνήσεων,
αναπαύουν ξαφνιάσματα
στη μητρική γη,
στα μέτωπα της περιπλάνησης
χαϊδεύω ένα παλιό ταξίδι μου,
στραμμένο στους ωραίους μύθους,
και στη διαύγεια των μορφών.
Πάντα θα περιγελά την ωμή ξαγρύπνια μου
ο ευλογημένος ύπνος των παιδιών μου.
Μαρία Τζίκα
από τη συλλογή Ελαττωματικό χώμα, 2015
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Η Μαρία Τζίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε και κατοικεί στον Πολύγυρο. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά.
Δημοσίευση σχολίου