Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Αντίδωρο


Μέσα στου πιάνου το αραχνοϋφαντο
έτσι όπως ξεδιπλώνει η μουσική τα δέντρα
τα χρωματιστά παντζούρια
τις σκεπές από ουρανό και γιασεμί
Έτσι όπως το ψέμα της βροχής
όλο ανατέλλει μέσα μου
χρώμα κόκκινο μήλο
μέχρι να δύσει από την άλλη όχθη η φωνή σου
και να αποχαιρετιστούμε από το βάσανο των αγγιγμάτων
όλο χιόνι και θαμπάδα
Έτσι σε νιώθω δυόσμο και πέτρα
Και όταν σου μιλώ από μέσα μου και όταν δεν ακούς
τι λέω για το άδειο απ' τον βραχίονά σου κομοδίνο

Ως τώρα δεν πίστεψα ποτέ αληθινά
πως θα υπήρχε είδος να ψηλωνει πιο βαθιά
απ τις αμυγδαλιές


Χαρά Ναούμ
από τη συλλογή Τα βράδια πίσω απ' τα πουλιά, 2015

 

4 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Άκουσα μυστικά χρώματα πιάνου και βιολού
και ήρθα να ευχηθώ στους ποιητές και τον οικοδεσπότη τους,
με την γενναιόδωρη χνουδωτή αγκαλιά,
στιγμές ....γιασεμιού !!!


Καλά Χριστούγεννα κι ένα 2016 γεμάτο έρωτα και αγάπη ;-)


Κι ένα ευχαριστώ σαν αιωνόβιο πλάτανο !!

Poet είπε...

Τίποτε δεν ξεφεύγει μέρα και νύχτα από ένα φεγγαρόλουστο ξωτικό. Γνωρίζει φυσικά και την αγάπη μας για κείνο. Αυτή την αγάπη, μαζί με τις θερμές ευχαριστίες μας και τις θερμότερες ευχές μου του στέλνουμε με ένα μωβ χελιδονάκι που αναγγέλλει την άνοιξη μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Καλά Χριστούγεννα, ας είμαστε πάντοτε ανθισμένοι από έρωτα κι αγάπη.

Άστρια είπε...

Αγαπημένε μας ποιητή, κάθε Χριστούγεννα, δεν μπορεί παρά να έρθει έντονα στο μυαλό "ένας μικρός χριστός ... που ζωγραφίζει θαμπά στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά....." από τα ωραιότερα Χριστουγεννιάτικα ποιήματα που έχω διαβάσει...

Ευχές καρδιάς για Όμορφα και χαρούμενα Χριστούγεννα για σένα και όσους αγαπάς!!!!


Poet είπε...

Καλωσόρισες, αγαπημένη μου Άστρια, ύστερα από τόσο καιρό. Σε ευχαριστώ για τις ευχές και σου τις ανταποδίδω από καρδιάς. Και, μια και μου το θύμισες, ανάρτησα πιο πάνω το ποίημα που αγαπάς, το ποίημα που αγαπώ κι εγώ, το ποίημα που αγάπησαν πολλοί. Καλά Χριστούγεννα, καλή μου φίλη, να είσαι πάντα καλά.