Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα

.


ένας μικρός Χριστός γεννιέται πάλι αύριο, μόνος στον κόσμο. ένας μικρός χριστός που ζωγραφίζει θαμπά στο τζάμι, δέντρα για τα παιδιά, καράβια για τα όνειρα, ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.

παραμονή, και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας. στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα


Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο, 1999 

3 σχόλια:

Poet είπε...

Μια μικρή χριστουγεννιάτικη παρεμβολή για τους λιγότερο τυχερούς αυτού του κόσμου. Και για την Άστρια, που ξαναγύρισε ύστερα από καιρό, για το φεγγαρόλουστο ξωτικό, για τη Χαρά, για όλους εσάς και για μένα. Ας απλώσουμε ένα χέρι, ας ανάψουμε ένα φως. Καλά Χριστούγεννα, αδέρφια.

Margo είπε...

Χρόνια Πολλά, φωτεινά, ανθρώπινα, ποιητικά και ποιοτικά!
Η αγάπη ας περισσεύει για τους λιγότερο τυχερούς...

Να σαι καλά Τόλη μου

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ από καρδιάς, Μαρία μου. Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη για σένα και την οικογένειά σου. Και για όλο τον κόσμο. Ας δικαιωθεί επιτέλους ο δάσκαλος της αγάπης !