Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Το τέλος δεν


Δυο δρασκελιές απ’ το παράθυρο
Αυτό είναι

Κι όλα τελειώνουν εδώ
σ’ αυτό το θλιβερό δωμάτιο
στο ξέστρωτο κρεβάτι
που αχνίζει ακόμα

 Πόσες φορές 
αγκιστρωμένη πάνω σου
μες το λακκάκι του λαιμού
δεν μύρισα τη θλίψη
το φόβο την απουσία
Κι όμως
σ’ εκείνες τις κρυφές πτυχές
των ιδρωμένων μας κορμιών 
φωλιάζει ακόμα η ελπίδα
–τάχα μικρή τάχα καταραμένη– 
και μάταια εκλιπαρεί 
να την ελευθερώσουμε

Δυο δρασκελιές
αυτό ήταν όλο

 Θα έκλεινες την πόρτα
θα έκοβα το σκοινί
θα σταματούσε ο χρόνος
ο δικός μας


Στέλλα Γεωργιάδου
από τη συλλογή Αμφίβια εγώ, 2015

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεία σου Τόλη μου
Διάβασα τα καινούργια ποιήματα της Στέλλας Γεωργιάδου. Πραγματικά η Στέλλα είναι μια εξαιρετική ποιήτρια,αλλά και σαν άνθρωπός το λίγο που την γνώρισα
την ξεχώρισα.Μέσα στα ποιήματα της Στέλλας όλα συνυπάρχουν, τρυφερότητα,σαρκασμός,έρωτας,χιούμορ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο πήρε άριστες κριτικές.Τα συγχαρητήρια στην Στέλλα και καλοτάξιδο το βιβλίο.

Poet είπε...

Χαίρομαι που συμπίπτουν οι εκτιμήσεις μας, Κατερίνα μου. Κι εγώ αγαπώ και εκτιμώ τη Στέλλα. Ας της ευχηθούμε λοιπόν καλή δύναμη για τη συνέχεια.