Η αψίδα των αγγέλων

                                  2.

Η αψίδα των αγγέλων

μισογκρεμισμένη
τη διασχίζει εκτυφλωτική
η λευκά αύρα του χρόνου

υποκλίσου ταπεινά

σε ό,τι σ’ απαρνήθηκε
σκύψε και πέρασε
όλος ο χρόνος είναι
τώρα

αλς αλς αντιφωνεί

με τους φθόγγους του αέρα η θάλασσα
όπως το διάβαζες στου ποιητή τα λόγια
η ηχώ της φωνής μου στο άδειο σπίτι
με τη χαμένη πόρτα
ορμητήριο ανέμων
φωλιά των πελελών πουλιών

διάφανος ουρανός και η τραμουντάνα

δυναμιτίζει τους λογισμούς μου
σβήνει προσεκτικά τις μουτζούρες
από το χαρτί της ύπαρξης
και μένει μια σκιά από κάρβουνο
σχέδιο απροσδιόριστο

αρωγός του εγώ

στη θραύση των ψευδαισθήσεων
το ψηφιδωτό της ζωής του αποσυντίθεται
ακρωτηριασμένες στιγμές
εκλιπαρούν αποδοχή και αγάπη

οδηγός του εγώ
στο πιο βαθύ σκοτάδι της σπηλιάς
εκεί το σώμα παραδίδεται
στις αλλότριες της γης δυνάμεις
ανταμώνει το κέντρο του
δυναμώνει ή συντρίβεται

ψάχνεις λέξεις για να εικονίσεις

ό,τι εντός σου ερήμην του νου
συντελείται

Βικτωρία Καπλάνη

από τη συλλογή Η άγνωστη φίλη, 2015

Ενότητα : Η Αριάδνη μένει εδώ (2011-2012) 

                                       Σπονδή στη Σίκινο