Μαλακές πλαγιές

                                 3.

Μαλακές πλαγιές

διάσπαρτοι  θάμνοι
πινελιές του πράσινου
βουνά φιλικά να περπατήσεις

λικνίζονται οι ελιές στον αέρα

τελετουργικός αρχαίος χορός
ένα κυπαρίσσι ακίνητο
προσεύχεται

δεξαμενή φωτός το σώμα

ανοίγω τα χέρια
ν’ αναβαπτιστεί στη χαρά και ν’ ανθίσει

«με την πυξίδα της ψυχής μου περπατάω»

ανηφορίζουμε στην Κυρά των Αγγέλων

όλο πέτρες και άγρια χόρτα ατίθασα
χαλίκια και θάμνοι μυριστικοί
το κλειδί στην πόρτα
σαν ν’ ανταμώνεις ένα συγγενή
λησμονημένο εδώ και χρόνια
δύο σήμαντρα δύο φωνές συντονίζονται
στον αρμονικό ήχο της καρδιάς μας

ο αέρας δυναμώνει

η ψυχή δειλιάζει στην ερημιά
δεν παραδίδεται στη σοφία του ανέμου
θέλει να επιστρέψει στον απάνεμο
προστατευμένο χώρο

δραπέτευσε ο αγαπημένος

υπάκουσε στης φρόνησης την εντολή
προσκύνησε την ανέραστη θεά της
ή θαμπώθηκε απ’ της Αίγλης τα κάλλη
-ποιος το ξέρει-
και το φεγγάρι κρύφτηκε μέσα μου για πάντα
ολόγιομο με τα ιερογλυφικά του έρωτα
χαραγμένα ανεξίτηλα
να αιμορραγούν σε κάθε χάδι

οι γήινες δεσμεύσεις

οι συνήθειες επανέρχονται
να σε πλανέψουν να πλανηθείς
να ξαστοχήσεις πάλι

παλαιός σύντροφος ο φόβος

ανηφορίζει μαζί μου και με κρατά
γυρεύω το στοργικό σπίτι
με τα παραθυρόφυλλα
στο χρώμα της ελιάς


Βικτωρία Καπλάνη
από τη συλλογή Η άγνωστη φίλη, 2015
Ενότητα : Η Αριάδνη μένει εδώ (2011-2012)
                               Σπονδή στη Σίκινο