Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

4 εποχές

 

Ήλπιζα
Το ωραίο καλοκαίρι
θα ξεσπούσε
θα ξέβραζε
θα κατάκαιγε
τους αρμούς των δισταγμών.


Το καστανό φθινόπωρο
θα έθαβε μαζί του
της λύπηςτα οξέα
του πόνου τα λίπη
του μόχθου την ξέρα.

Το χειμωνιάτικο λευκό
θα χρωμάτιζε
τα αδιάφανα
αδηφάγα
μάτια
των ελαφρόμυαλων
μεσόκοπων
κυνηγών
του παρελθόντος
 


Το πράσινο της Βικτώριας

θα άνοιγε
τα παράθυρα της ακραίας
λησμονιάς
και θα έφερνε πίσω τουςτελευταίους
νοσταλγούς

των εγκαταλελειμμένων
σουραυλίων.

Ήλπιζα

Μη!
Πω!
Τε θλασμένη
Θλιμμένη/θαμμένη.
 


 
Bασιλική Ράπτη
από τη συλλογή Transitorium, 2015
 

2 σχόλια:

θωμαή είπε...

με τέτοια χρώματα φτερουγίζει η ψυχή μας,- στέκει πάνω απο τα καθημερινά-
προς τον κόσμο τ' ουρανού

πολύ ωραίο ποίημα

καλό βράδυ
θωμαή

Poet είπε...

Τα χρώματα είναι φως.

Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα της Βασιλικής, Θωμαή. Καλό βράδυ.