Είναι και αυτά που αγαπάς
Τα μικρά, τα ασήμαντα
Μια ριπή ζεστού αέρα με άρωμα γιασεμιού
Το άσπρο βότσαλο που μάζεψες στην παραλία,
έτσι, γιατί σου γυάλισε
Μια ριπή ζεστού αέρα με άρωμα γιασεμιού
Το άσπρο βότσαλο που μάζεψες στην παραλία,
έτσι, γιατί σου γυάλισε
Εκείνο το χαμόγελο
από το παιδάκι που βγαίνει στην επιφάνεια
και ας είσαι στα σαράντα.
Ένα χάδι ηλιαχτίδας
Η θάλασσα σε όλες τις εκφάνσεις της,
γαλήνης, τρικυμίας, με το φως του ήλιου,
αλλά και του φεγγαριού.
και ας είσαι στα σαράντα.
Ένα χάδι ηλιαχτίδας
Η θάλασσα σε όλες τις εκφάνσεις της,
γαλήνης, τρικυμίας, με το φως του ήλιου,
αλλά και του φεγγαριού.
Είναι αυτά που
αγαπάς
ακόμη και αν σε πληγώνουν
Είναι εκεί για να σε κρατούν ζωντανό
και να τα αγαπάς
Να νιώθεις τη ζέστη του ήλιου
ακόμη και όταν στην καρδιά έχεις χειμώνα.
ακόμη και αν σε πληγώνουν
Είναι εκεί για να σε κρατούν ζωντανό
και να τα αγαπάς
Να νιώθεις τη ζέστη του ήλιου
ακόμη και όταν στην καρδιά έχεις χειμώνα.
Και στο χειμώνα
όμως, η λιακάδα
Είναι απ' αυτά που αγαπάς
Είναι απ' αυτά που αγαπάς
Τα μικρά, ασήμαντα
και όμως, τόσο σημαντικά
Η μακρινή βόλτα στην παραλία,
παρέα με τις σκέψεις σου,
εκείνες τις σκοτεινές, τις μαύρες
και όμως, τόσο σημαντικά
Η μακρινή βόλτα στην παραλία,
παρέα με τις σκέψεις σου,
εκείνες τις σκοτεινές, τις μαύρες
Και είναι αυτά που
αγαπάς
Και πνίγεσαι και θες να βγεις να φωνάξεις
Αλλά η φωνή δε βγαίνει
Και ξαφνικά!
Να πνίγεσαι στην αγκαλιά των παιδιών σου,
όταν έχεις βουλιάξει στον καναπέ της απελπισίας σου
Και πνίγεσαι και θες να βγεις να φωνάξεις
Αλλά η φωνή δε βγαίνει
Και ξαφνικά!
Να πνίγεσαι στην αγκαλιά των παιδιών σου,
όταν έχεις βουλιάξει στον καναπέ της απελπισίας σου
Είναι αυτά που
αγαπάς!...
(16/03/2014)
Σοφία Χαριτάκη
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Γράφει η Σοφία Χαριτάκη:
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1975, όπου από το 1989 ζω μόνιμα, μετά από μια «οικογενειακή περιοδεία» στην Ελληνική επαρχία. Είμαι παντρεμένη και έχω 2 παιδιά. Μου αρέσει να “ταξιδεύω” μέσα από μουσικές, βιβλία, μυρωδιές και αισθήματα. Ονειρεύομαι και προσπαθώ να κάνω πράξη τα όνειρά μου, όπως το ότι θέλησα να σπουδάσω και το έκανα πράξη φοιτώντας και παίρνοντας πτυχίο σε προπτυχιακό πρόγραμμα του ΕΑΠ.
Ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά. Όνειρα πολλά που θέλω και προσπαθώ να βγαίνουν, όσο δύσκολο και αν είναι. Το μεγαλύτερο όμως όνειρό μου και στοίχημα ζωής, είναι να μάθω στα παιδιά μου να κυνηγούν και να ζουν τα όνειρα τους, μαθαίνοντας τους πράγματα και βοηθώντας τα να γίνουν ό,τι αυτά επιθυμούν.
Η ενασχόλησή μου με το γράψιμο και το blogging ήταν εντελώς τυχαία και αποτελεί ένα σχετικά νέο μέσο έκφρασης για μένα. Μετά από προτροπή φίλων, έγραψα και δυο τρία κειμενάκια, πήρα μέρος και σε ένα λογοτεχνικό διαγωνισμό (και ας μην διακρίθηκε το κείμενό μου, το «ταξίδι» άξιζε) και φέτος απλά αποφάσισα να γράφω και για άλλα πράγματα, όπως μέρη που επισκέφθηκα και μου άρεσαν, βιβλία που διάβασα και γενικά για ότι εμένα με απασχολεί και με ευχαριστεί.
Δημοσίευση σχολίου