Πρόβα

                                                 Στον Γιάννη Ιορδανίδη

                  Μια πρόβα όλη η ζωή σου.
Για μια παράσταση που ίσως ποτέ δε θ' ανεβάσεις.
           Για χειροκρότημα αδιάφορο μπορεί.
                  Για μισοαδειανή πλατεία.

              Τίποτα μακρινό δε σε τρομάζει
               Ο δρόμος είναι πάντα η ουσία.
                             Η δοκιμασία.
                          Το μακρύ ταξίδι.

       Το πώς και τα γιατί, τα πρέπει και τα μη,
                      τα φώτα, οι μουσικές,
             τα κλάματα, τα γέλια, οι φωνές.
Οι άνθρωποι που αγάπησες ή μίσησες μέχρι να φτάσεις.
Οι άνθρωποι που φίλησες με το υγρό γαλάζιο βλέμμα.
                   Κι άλλοι που αφουγκράστηκες
                       δίχως να τους γνωρίσεις.

                Η πρόβα τελειώνει με ανακούφιση.
                          Ο θίασος επευφημεί.
                     Καιρός πια να ξεκουραστεί.
      Και τους καρπούς του μόχθου του ν' αδράξει.

                   Μα όταν η παράσταση αρχίζει,
                  της σκηνής η αυλαία σαν ανοίγει,
                 οι προβολείς σαν βάφουν το σανίδι,
                              σκοτάδι μέσα σου
                                 σβήνει το φως.

              Καιρός για άλλες πρόβες να κινήσεις.


Μαρία Πολίτου
από τη συλλογή Εφήμερη στην πένα του Θεού, 2014