Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Οι νίκες

painting by Eric Waugh

Μ' αρέσουνε οι νίκες σαν αυτή του Πύρρου.
Μ' αρέσουνε οι νίκες σαν αυτή του Πύρρου,
      όπου μπορεί
μπορεί ο καθένας να το καταλάβει
πως νίκη δεν υπάρχει οριστική
πως κάθε νίκη κρύβει εντός της
τα σπέρματα της ήττας, της καταστροφής

μ' αρέσουνε οι νίκες σαν αυτή του Πύρρου
-οριακές!-
όπου η μέθη του θριάμβου δεν μπορεί
τη θλιβερή να κρύψει, να σκεπάσει αλήθεια
πως νίκη δεν υπάρχει οριστική στον πόλεμο, πως
το αίμα
είναι το ίδιο πάντα, επίμονο, απαιτητικό
στο φόνο ή στην ομαδική σφαγή, και βρίσκει
πάντα βρίσκει τρόπο να επιβάλει τη σκληρή του
αξίωση, από δρόμους
μπορεί εντελώς απρόβλεπτους κάποτε να επανέλθει

άδικο ίσως να συμβεί στο βασιλιά που ως φαίνεται
το γνώριζε πριν απ' τη μάχη
κι άδικα εν τέλει χάθηκαν οι τόσοι νικητές
αφού το μάθημα χαμένο
πήγε κι αυτό σαν όλα τα μαθήματα
της Ιστορίας, έμεινε μόνο
μια έκφραση συνυφασμένη μ' αριθμούς

αδύνατο
αδύνατο οι θνητοί να διδαχτούν, ν' αλλάξουνε,
    μα ωστόσο
μ' αρέσουνε οι νίκες σαν αυτή του Πύρρου
μ' αρέσουνε οι νίκες που βοούν την ήττα τους
που μέσα από το παγωμένο βλέμμα των νεκρών
πλήθους ακαταμάχητων νεκρών, σαρκάζουν
σαρκάζουν όλες τις μελλοντικές
μεγάλες νίκες, όλους τους θριάμβους
μιας ατελεύτητης στρατιάς κρεουργημένων
       θριαμβευτών.


Σωτήρης Σαράκης
από τη συλλογή Ψηφιδωτό από άφαντες ψηφίδες, 2003
Ενότητα : Υστερόγραφα
Συγκεντρωτική έκδοση Στιγμή στο χάος,
Ποιήματα 1999-2010, 2014

2 σχόλια:

Appelsinpigen είπε...

Κι όμως, ακόμη εδώ Ποιητή μου παρακολουθώντας τις σταγόνες ποίησης που μας ποτίζεις :)

Poet είπε...

Χαίρομαι που εμφανίστηκες μετά τόσον καιρό, μικρούλι ξωτικό. Δεν εβλεπα καμία κίνηση στα ιστολόγιά σου και, με τη γενικότερη κυριαρχία του facebook, σκέφτηκα ότι τα παράτησες. Εγώ επιμένω και ελπίζω κι εσύ να κάνεις το ίδιο. Σε φιλώ.