Τα σήματα

Άγνωστες γλώσσες μου μιλάς, πώς να σ' ακούσω; 
Πώς να σ' ακούσω, άγνωστες γλώσσες 
μιλημένες στη Λυκία, στη Φρυγία
χαθήκανε προτού καταγραφούν
χαθήκανε, σβήνει μονάχα
κάποτε ένας ήχος τους
παράπονο μες στην αδιάφορη φλυαρία μας
άγνωστες γλώσσες μου μιλάς άγνωστες θάλασσες.

Χαθήκανε, χιλιάδες λέξεις σήματα
πυκνά, σήματα απεγνωσμένα, σήματα
μετέωρα αφού
ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει ζάρια
κανείς δεν έμαθε ποτέ ποιος χάνει ποιος κερδίζει
όμως ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει ζάρια
ακούς μονάχα
τις ορισμένες σου φωνές, ακούς μονάχα
ό,τι σου βγει στο ζάρι, ό,τι θα πουν
τα στίγματα, οι συνδυασμοί σ' αυτές 
τις φοβερές ζαριές

ποιος χάνει ποιος κερδίζει
τόσα μετέωρα σήματα
δρόμοι παράλληλοι προς την άβυσσο
άγνωστες γλώσσες μου μιλάς, περνούν
οι λέξεις
δεν αγγίζουνε τον νου

ποιος χάνει, τι
ποιος χάνεται
κι αυτό το βουητό μες στην ομίχλη
αυτό τ' αδιάκοπο βουητό μες στην ομίχλη
διάστικτο από σήματα πικρά. 


Σωτήρης Σαράκης
από τη συλλογή Ψηφιδωτό από άφαντες ψηφίδες, 2003
Ενότητα : Νυχτερινά
Συγκεντρωτική έκδοση Στιγμή στο χάος,
Ποιήματα 1999-2010, 2014