Την κυρία Όλγα
πρόσφυγα από το Ουζμπεκιστάν
που μου σέρβιρε τον καφέ
στις οκτώ το πρωί
αλλά όχι νωρίτερα
την Ρούλα, χήρα σαράντα χρονών
με δυο παιδιά
την Τζούλια, την χαρούμενη,
από το Καζακστάν
- σπούδαζε τουριστικά επαγγέλματα-
την Έλλη με την μακριά
ολόσγουρη κόμη
που μου 'φερνε τις ελίτσες με το ποτό
την Ξανθίππη, το αφεντικό,
- όλοι την αγαπούσαν κι
όλοι την φοβόνταν-
την Ελένη, την κουνιστή που κοίταζε
πώς θα πάρει πουρμπουάρ
τον ευγενή Βαγγέλη
όμορφο μελαχρινό
την Μαρία την μικρή χαριτωμένη
- θα σπούδαζε θέατρο-
και τον αδελφό της τον ακόμα πιο
μικρό, μαθητής, γαρ,
που χαιρετούσε φασιστικά
μολονότι γλυκός και τρυφερός
όλους αυτούς τους έχασα
όταν το Ζουρνάλ
όπου περνούσα τα καλοκαίρια μου
και τους χειμώνες μου
έκλεισε ...
Χαρά Χρηστάρα
από τη συλλογή Παρουσίες-Απουσίες, 2014
Ενότητα : Η γειτονιά
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Πήγαινα κι εγώ μερικές φορές το Σάββατο στο Καφέ Ζουρνάλ, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, πίσω από την Αγία Σοφία. Ωραία καφετέρια, πάντα γεμάτη κόσμο, ήταν μια απόλαυση να κάθεσαι στα τραπεζάκια έξω. Έβλεπα και αρκετούς ποιητές εκεί, εκτός από τη Χαρά, τον Σταύρο Ζαφειρίου, τον Βαγγέλη Τασιόπουλο, την Έλσα Κορνέτη και άλλους που δεν θυμάμαι τώρα.
Θα πρέπει να ήταν επικερδής η λειτουργία του και απορώ γιατί έκλεισε ένα τέτοιο μαγαζί.
Δημοσίευση σχολίου