Ι
Επειδή τα όνειρα
ραγισμένες πραγματικότητες είναι,
τρόμοι κατοικίδιοι
και καπνισμένα φαντάσματα,
μην τα ξορκίζεις, άσ' τα να 'ρθουν
στους καθρέφτες σου με σήματα μορς
και νυχτικά αιθέρια - επιμένω -
Αυτό το σκοτάδι
μια φιλαρέσκεια ψάχνει.
Σ' έναν καθρέφτη - μια παράθλαση -
Και επειδή κάθε θάνατος
αναιρεί τη αιτία του,
ψάχνει ένα παραμύθι,
άσε την ξεδοντιασμένη μάγισσα να πετά,
τον μικρό Πίτερ Παν να ταξιδεύει
σε σκορπισμένους καιρούς.
Οι θερισμοί επιμένουν, τα σπίτια ερημώνουν,
ο Ντίλαν Τόμας έγραψε από καιρό
«το χέρι που υπέγραψε»,
αλλά εσύ μη συνθηκολογείς ποτέ
μ' αυτά τα πετρώματα.
Είναι ο χρόνος Μύθος μεγάλος κι ανατρέπει.
Ποιος ξέρει από στοιχειωμένα κάστρα
κι από υπνωτισμένα γίγαντα
τι παραμόρφωση θα βγει;
Κι η πλάνη
ένα λουλούδι μες στο παραμύθι είναι
που το φυλάξαμε
για να 'μαστε μαζί
ΙΙ
Αυτό είναι το όνειρο:
μια παράθλαση φόβου.
ΙΙΙ
Κι ο φόβος σου σκορπισμένος
σε παραθλάσεις.
IV
Αλλά τι θέλει ο φόβος που κατοικεί
σαν σκύλος στο σπίτι σου;
Ελένη Δημητριάδου-Εφραιμίδου
από τη συλλογή Δωριείς και Ξυλοκόποι, 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου