Αφού όλα συγκλίνουν σ΄ένα φτηνό τρόπο λύτρωσης.
Τα αξιώματα μου φθάρθηκαν.
Σκούριασαν οι πανοπλίες μου.
Ξεφτίδια τα παράσημα.
Τα βήματά μου αφικνούνται βουβά,
Διατρέχοντας την ιδία μηδαμινή απόσταση των διαστάσεων ,
Εδώ στην εξορία.
Αυτή η σάρκα, αυτό το αίμα ,αυτή η ψυχή!
Και η Πρώτη Παρουσία και η Δευτέρα Παρουσία
Και σε όλες τις Παρουσίες Θεέ μου απουσίαζες!
Ασκητική, στο τέρμα του δρόμου παραιτούμαι,
Από ακροάσεις, προσευχές και προσφορές.
Ελεύθερη και μόνη, παροπλίζω τον χρόνο.
Την ακινησία του αντέχω.
Ούτε ύψος, ούτε βάθος .
Συμφιλιώνομαι σχεδόν παράφορα ,
Με το πλήθος που με χλευάζει,
Στην αγορά τούτης της μικρής αποικίας,
Εδώ, στην άκρη της οικουμένης ανελέητα.
από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μια μυστικής πορείας, 2013, Ενότητα : Στα χαρακώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου