Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Νοέμβρης




















Ένας ωχρός Νοέμβρης.
Προχωρούσαμε μες στο απόβροχο.
Της προκυμαίας τα κίτρινα φώτα ξεθωριασμένα,
σαν τις παλιές φωτογραφίες των φίλων που έφυγαν,
συντρόφευαν τους ίσκιους μας.
Κατά μήκος της παραλίας
κάποια θαλασσοδαρμένη παγκάκια,
νοτισμένα απ' την αρμύρα.
Στο βάθος ο ήχος ενός θλιμμένου ακορντεόν.
Ο αέρας μ' ένα άρωμα απουσίας.
Η φωτισμένη πόλη να κυματίζει τρέμοντας
πάνω στα μαβιά νερά
και η νοσταλγία να μας φιλά τα χέρια.

Μες στη σιωπή της ζωής μας ο απολογισμός.
Οι μέρες, οι ώρες περνάνε,
κι εμείς, πέτρινα αγάλματα σε μία άδεια πλατεία,
να γερνάμε.

Έπιασε ψύχρα.
Μόνο ένα σύννεφο αργυρό δίπλα στο φεγγάρι
φωτίζει τον μακρύ μας δρόμο.
Κι εμείς όλο να περπατάμε.
Περπατάμε,
να φτάσουμε εκεί που όλοι καταλήγουμε ...
όμορφοι, αγνοί, προπτωτικοί,
με μόνο ντύμα την ψυχή.
Να ζούμε, να αγαπάμε.
Ήταν όμορφος ο Νοέμβρης μας, θυμάμαι.

Έλυα Βερυκίου
από τη συλλογή Σιωπή κρυστάλλινη, 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια: