Χαμογελούσανε κι οι δυο μες στη φωτογραφία
(ο φωτογράφος ήξερε καλά να λέει αστεία)
χρόνια χαμογελούσανε στον τοίχο αγκαλιασμένοι
μέχρι που μπήκε ο χαλασμός, μέχρι που μπήκαν ξένοι.
τώρα η φωτογραφία τους καταμεσίς στο δρόμο
(το χέρι προστατευτικά της ακουμπάει στον ώμο)
πάει η φωτογραφία πια, σκισμένη, πατημένη,
μα εκείνο το χαμόγελο πεισματικά πώς μένει.
Έλλη Παιονίδου
από τη συλλογή Τραγούδια του χαμένου διόσμου, 1979
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου