Πάλι βρέχει μέσα στο δωμάτιο
και ο χαμηλός φωτισμός δεν βοηθάει
ούτε πυυ έχω κρεμάσει το κεφάλι μου πάνω απ' το γραφείο
σαν κορνίζα πεθαμένου.
Θα μουσκέψει όλους μου τους πίνακες
θα λιώσει το μελάνι από τα γραπτά μου
θα καταστρέψει την κιθάρα και όλα τα βιβλία
θα αχρηστέψει όλη μου τη μουσική
Πώς θα αντιμετωπίσω αυτή την απώλεια;
Και δεν με νοιάζει για μένα
αλλά για όλα τα ίχνη της ανούσιας ύπαρξής μου
που μάταια προσπαθούσα να σώσω από τη λήθη
Συνεχίζει να βρέχει
Το νερό έχει φτάσει ως τα γόνατα
θα περιμένω λίγο ακόμη
Το ξέρω, θα μου κάνει τη χάρη
δεν θα με αφήσει έτσι
Θα με πλύνει
θα καθαρίσει κάθε ίχνος
θα με βουλιάξει σε μια απέραντη λησμονιά
να με λυτρώσει
Κι έπειτα
με βεβαιότητα θα πω
πως δεν υπήρξα ποτέ
Χρήστος Αντισθένης Ζάχος
από τη συλλογή Χ- έγερση υποσυνειδήτου, 2014
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ στην ποίηση ο Χρήστος Ζάχος. Η ψυχή του σε απόλυτη θέα.
Απολαμβάνει "μια υπέροχη γυναίκα/ γυμνή/ κάτω στο δρόμο", δηλαδή ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ.
Σε αντίθεση με το γέρο πια (όταν γράφει το Μονόγραμμα) Ελύτη αφήνεται στη δική του ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΗΛΙΚΟΥ "από νεαρή γυναίκα" και κοιτάζοντας το κενό, αφηρημένα, από κεκτημένη ταχύτητα ίσως, απαντά ότι όλα είναι ΤΕΛΕΙΑ στη ζωή του.
Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ είναι εποικοδομητική όσο σε χρησιμοποιεί ως φορέα της για να υπάρξει(ς), άσχετα αν μια μέρα Η ΒΡΟΧΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ "θα καθαρίσει κάθε ίχνος ύπαρξης"
"Κι έπειτα/ με βεβαιότητα να πω/ πως δεν υπήρξα ποτέ."
Όσο για την απορία, ΜΑ ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΑΡΑΧΝΗ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ, η απάντηση είναι απολύτως αντιποιητική: Η αράχνη κάνει τη δουλειά της κι εμείς τη δική μας. Όποια διαλέξαμε. Σε όποια ταχτήκαμε.
Έτσι κι αλλιώς, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΨΩΝΙΑ του κερατά.
Τα ψώνια στη στρατιωτική γλώσσα ονομάζονται ώνια. Επειδή στα είκοσί μου χρόνια υπήρξα κατά διαστήματα αξιωματικός ωνίων στη Σχολή Πεζικού στο Ηράκλειο (δηλαδή, έβγαινα στην αγορά για τον εφοδιασμό των μαγειρείων της Σχολής)και ταυτόχρονα είμαι κι εγώ, κατά τον Χρήστο, ένα διαχρονικό ποιητικό ψώνιο, μπορώ υπευθύνως να τονίσω ότι δικαίως θεωρείσαι, Κική μου, ως η επίσημη σχολιάστρια στο Λιβάδι. Συνδυάζεις τη γνώση με την ψυχική/συναισθηματική συμμετοχή.
Δηλαδή, είσαι κι εσύ ψώνιο του κερατά. Τίτλος τιμής μέσα στη συμβατική κοινωνική σαπίλα.
Δημοσίευση σχολίου