Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Άπαιχτος μονόλογος


Ξεχασμένα λόγια
σ' έναν άπαιχτο
μονόλογο ...
Άδεια σκηνή
στο θέατρο της ζωής.

         Ποιος έγραψε θλιμμένο επίλογο;

Τζούλια Πουλημενάκου
από τη συλλογή Αθώες νοσταλγίες, 2014
στις
Ετικέτες ,

2 σχόλια:

Άστρια είπε...

Δεν πειράζει αν τα λόγια ξεχαστούν, δεν πειράζει αν η σκηνή είναι άδεια, πολύ περισσότερο δεν πειράζει αν δεν υπάρχουν χειροκροτήματα...
Όμως πάντα θα αιωρείται το ερώτημα: "ποιος έγραψε θλιμμένο επίλογο;"

Όμορφο και δικαιώνει τον τίτλο της συλλογής "Αθώες νοσταλγίες"

Ποιητή μας να είσαι καλά εύχομαι
Καλό βραδάκι:)

15 Ιουνίου 2014 στις 10:40 μ.μ.
Poet είπε...

Όπως βλέπεις, Τζούλια μου, τα ποιήματά σου έφτασαν μέχρι τ' άστρα. Και άρεσαν !!

Χαίρομαι και σ΄ευχαριστώ, Άστρια. Ένας θλιμμένος επίλογος φαίνεται να είναι η ζωή μας.

17 Ιουνίου 2014 στις 12:18 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)