Σενεγάλη

Δεν ήταν το όμορφο σώμα
το σύμμετρο και μυώδες.
Δεν ήταν το διάφορο χρώμα
της σκούρας σοκολάτας
ούτε η γυαλάδα των ματιών
το φως το χαρούμενο.
Δεν ήταν καν τα πριονίδια
η σκόνη του ξύλου πάνω σου
το κόκκινο μαντίλι στα μαλλιά
η μυρωδιά της κόλλας ξυλουργείου.
Τότε παλιά στη Νίκαια, στη γειτονιά,
δίπλα στη στάση για το 406
δεν ήταν τίποτα από τα παραπάνω.
Ήταν ο έρωτας μόνο της στιγμής
για το ήρεμο και γεμάτο φωνές
χαμόγελο του απελεύθερου.

Αθηνά Τιτάκη
από τη συλλογή Κατόπιν αιφνιδιασμού, 2014