Περιφέρομαι ανάμεσα στα ράφια της βιβλιοθήκης
και κοιτάζω τα βιβλία: όλος ο κόσμος μαζεμένος
και ριγμένος εδώ κι εκεί, με δίχως σύστημα.
Ανακατωμένα όλα: χώρες, εποχές, θρησκείες,
γλώσσες, άνθρωποι ...
Όλα όσα έγιναν μες στους αιώνες
για να υπάρξει αυτή η μέρα,
όλα όσα πέρασαν και στέκει τώρα
μετέωρη αυτή η μέρα.
Τα πιο παλιά βιβλία τα έχω όλα σχεδόν διαβάσει,
κοιτάζω μερικές γραμμές, κάποτε μια σελίδα,
και πολλά πράγματα επανέρχονται στη μνήμη μου.
Με ενοχλεί, ωστόσο, που δεν μπορώ να επιστρέψω
και να τα διαβάσω όλα αυτά ξανά,
να ξαναδώ τον κόσμο άλλη μια φορά
από μια άλλη θέση, από μια καινούργια γωνιά.
Περισσότερο όμως με ενοχλεί που τα τελευταία χρόνια
πλήθυναν και εξακολουθούν να πληθαίνουν
τα αδιάβαστα βιβλία, και που ξέρω
πως δεν θα μπορέσω ποτέ να τα διαβάσω,
πως δεν θα μπορέσω ποτέ να μάθω
τι είναι και πού πάει αυτός ο κόσμος,
τι είναι και πού πάει αυτός ο άνθρωπος.
Ιανουάριος 2011
Γιώργος Μολέσκης
από τη συλλογή Το ημιτελές ποίημα, 2014
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ανάμεσα σε πολλά υπέροχα ποιήματα
διάλεξα να σχολιάσω εφ' όλης της ύλης "Τα αδιάβαστα βιβλία".
Ο τίτλος, βλέπεις, με έλκει σα μαγνήτης γιατί με εκφράζει απόλυτα.
(Η ταύτιση, που λέγαμε, ...τά'φτυσι!)
Επίσης εξαιρετικά στην πρώτη ανάγνωση:
Σε κάθε πόλη
Γυμνότητα
Μην τα πυροβολείτε
Ήταν πολύ ευγενικοί
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν τα ποιήματα του Γιώργου Μολέσκη, Κική μου. Οι προτιμήσεις μας συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό. Και, φυσικά, τα αδιάβαστα βιβλία είναι ο καημός κάθε φίλου της λογοτεχνίας. Τι να κάνουμε, απλώς δεν προλαβαίνουμε.
Δημοσίευση σχολίου