Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Άτιτλο (Μ' αρέσουν οι έρημοι πλανήτες ...)






















photo art Alastair Magnaldo

Μ' αρέσουν οι έρημοι πλανήτες
τα ακατοίκητα νησιά
θάλασσες που μες στην τρικυμία τους
δέρνονται μοναχές
βουνά βαριά και σιωπηλά
με μυστικά βαθιά κρυμμένα
έρημοι αχανείς και ακίνητες
κάτω από ήλιους μακρινούς
πέτρινα σπίτια
με κλειστά παραθυρόφυλλα
κι απέξω να φυσά
ένας αέρας μανιασμένος
βροχές ατέλειωτες
και ουρανοί συνεφιασμένοι
ποτάμια που κυλούν
αφρίζοντας
ξεχασμένα δέντρα
χιόνι που βλέπω
απ' το παράθυρό μου
να πέφτει μαλακά
στη γη
στο τζάκι ξύλα να τριζοβολούν
κι εγώ
ολομόναχη στον κόσμο
να ακουμπώ στο τζάμι
να βλέπω
πώς η μέρα ξεψυχά χωρίς παράπονο
πόσο όμορφα κατεβαίνουν τα σκοτάδια
να υποδέχομαι τη νύχτα
ανάβοντας ένα παλιό λυχνάρι.

Καίτη Βασιλάκου
από τη συλλογή Νυχτώνει αργά, 2014
Ενότητα : Της μοναξιάς

4 σχόλια:

Poet είπε...

Αν και δεν μου αρέσει καθόλου η μοναξιά, μου άρεσε πολύ αυτό το ποίημά σου, Καίτη. Σου συνιστώ να διαβάσεις το μυθιστόρημα Κίτρινη Βροχή του Χούλιο Γιαμαθάρες.

IZA είπε...

Τόλη μου Χρόνια πολλά και καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο. Μόλις επιστρέψαμε από Σάμο όπου περάσαμε πολύ όμορφα τις διακοπές του Πάσχα. Ελπίζω να περάσατε κι εσείς καλά. Φιλιά απ' όλους μας.

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Τόλη, θα το έχω υπόψη μου.

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Μαρία μου. Χρόνια πολλά και φωτεινά. Είστε τυχεροί με το ωραίο νησί σας, για μένα το Πάσχα πέρασε μάλλον μοναχικά και μάλλον διαδικαστικά στην πόλη.