Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Άτιτλο (Θέλατε να φύγετε ...)






















art by Michele Hendry

Θέλατε να φύγετε
χωρίς εμένα
αλλά εγώ 
όχι, σας είπα
θα έρθω όπου κι αν πάτε.

Εσύ, μητέρα, μ' έσπρωξες 
με αποστροφή
και με θυμό
αλλά εγώ
όχι, είπα
δεν πρόκειται να σας αφήσω
να μου φύγετε.

Κάθισα δίπλα 
στο δωμάτιο μου
κι είχα το νου μου.
Δεν θέλω να μου φύγετε
πώς θα είναι έπειτα τα πράγματα
χωρίς εσάς
δεν σας αφήνω
όχι. 

Ύστερα ήρθα στο δωμάτιό σας
ο πατέρας κοιμόταν στο κρεβάτι
εσύ
κάπου ήσουν χωμένη στη ντουλάπα
κι εγώ σας φύλαγα
δεν μπορούσατε 
να φύγετε χωρίς εμένα
κάθισα στο κρεβάτι
και πέρασε ώρα πολλή.

Μετά κατάλαβα την απάτη
με είχατε ξεγελάσει τελικά
άγγιξα τον πατέρα 
ήταν ένας σωρός
από κουβέρτες διπλωμένες
κι εσύ μητέρα, άφαντη
στη θέση σου
ένα μαύρο χαλί.

Είχατε φύγει 
και δεν σας πήρα είδηση
και ήμουν μόνη
στο τεράστιο σπίτι
με είχατε λοιπόν εγκαταλείψει 
πονηρά 
σιωπηλά
το σπίτι ήταν γεμάτο
γκρεμισμένους σοβάδες
και πέτρες
η πόρτα κλειδωμένη
άφαντοι εσείς
μόνη εδώ εγώ
κι εσείς 
είχατε φύγει.

Καίτη Βασιλάκου
από τη συλλογή Νυχτώνει αργά, 2014
Ενότητα : Των μεγάλων

6 σχόλια:

Poet είπε...

στην Καίτη Βασιλάκου

μια ανάσα από την απουσία τους

αν θα μπορούσες να με συγχωρήσεις/ για όσα είναι αδύνατον πια να διορθώσω/ για κείνους που άφησα να φύγουν μέσα στη νύχτα/ και τους καλώ με δάκρυα να μ΄αξιώσουν/ λίγα λεπτά από τον θάνατό τους/ μια ανάσα από την απουσία τους/ ένα μονάχα κύμα από το ωκεάνιο ταξίδι τους/ για να σωριάσω όλα μου τα υπάρχοντα στα πόδια τους/ να στρώσω τη ζωή μου και τις λέξεις μου/ κιλίμι να πατήσουν/ να οδηγηθώ από ένα ξέφτι φως/ στα σφραγισμένα μάτια τους.

από τη συλλογή Χώμα στον ουρανό, 1998

Καίτη Βασιλάκου είπε...

Τόλη, με συγκίνησες...

Poet είπε...

Πρώτα όμως εσύ εμένα, Καίτη μου.

Καίτη Βασιλάκου είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Καίτη Βασιλάκου είπε...

Στην ποίηση συναντιόμαστε όλοι. Κοινά τα πάθη και τα λάθη.

Poet είπε...

Μερικές φορές κοινά και τα τραύματα ...