Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Πολύφημος
















Κάθιδροι στη σπηλιά του κύκλωπα
ναυαγήσαμε το μεσημέρι οδικώς
τρομαγμένοι απ' τη ζωή μας πιο πολύ
παρά σύντροφοι, κοινό μας μυστικό,
σκονιστήκαμε στο παλιό μονοπάτι
στην άκρη ενός ασήμαντου γκρεμού
στον ήλιο αντίκρυ κλείσαμε τα μάτια
μια ξεχασμένη μέρα του καλοκαιριού
σκληρός έρωτας από ανάγκη, απόγνωση
στο βέλασμα των προβάτων εκεί κοντά
στα θερισμένα στάρια οσμή θανάτου.

Η σπηλιά χωρίς καμία φήμη, μια πινακίδα
μόνο ζαλισμένη κοίταγε την ταβέρνα κάτω
πιο κάτω κοίταγε τη θάλασσα η ταβέρνα,
το μονοπάτι, η σπηλιά, οι σκέψεις μας,
ο Πολύφημος, φευγάτα όνειρα με τον καιρό,
με τη θάλασσα δεν ήταν το ένα του μάτι
που μας κοιτούσε επίμονα, δεν ήταν
που βρήκαμε μόνο τον αγράμματο βοσκό
να τον έχει πάρει ο ύπνος εκεί δα,
ήταν η σπηλιά, μικρό δωμάτιο του βουνού
στα μέτρα του ανθρώπου, και πώς
ν' αποδράσουμε κρεμασμένοι σ' ένα ψέμα.

Γιώργος Παναγιωτίδης
από τη συλλογή Κύμα άλμα, 2014


Δεν υπάρχουν σχόλια: