Μέσα στην ασημόχροη αχλή του Γαλαξία
σπασμωδικά τρεμούλιασε έν' αστέρι,
χλώμιασε αχνοφέγγισε,
όταν τ'αγκάλιασε σφιχτά
η πνιγερή θανατηφόρα αιθάλη,
Χλώμιασε μα δεν έσβησε.
Αιθερική πνοή
συμπαντικής αστείρευτης πηγής
διασκόρπισε τη μαύρη καταχνιά,
την ύστατη στιγμή
διοχέτευσε τριπλή ροή,
η παραπαίουσα αμυδρή αναλαμπή
έγινε πάλι φλόγα λαμπερή.
Οι ποιητές σαν τ' άστρα
στολίζουν φεγγερά το ζοφερό σκοτάδι,
δύσκολα σβήνουν, αλλά πάλι
το φως τους ζει, αδιάκοπα ταξιδεύει
το μέλλον και το άγνωστο να φωτίσει.
Παναγιώτης Μαυρίδης
από τη συλλογή Δωρήματα & Μνήμες, 2013
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Ευχαριστώ θερμά τον φίλο μου Παναγιώτη Μαυρίδη για την αγάπη του και την έμπνευσή του να εκφράσει ποιητικά την περιπέτεια της υγείας μου πριν τρία χρόνια περίπου.
Δημοσίευση σχολίου