γερτή λαμπάδα
φλόγα που τρέμει
πίσω από σπασμένες γρίλιες
ανάσα που θολώνει
τα τζάμια του αδύνατου
η μητέρα μου
να δίνει πάντα
όσα ποτέ δεν πήρε
να δίνει πάντα
όσα ποτέ μου δε ζητώ
ένα ποίημα κάπου ας βρεθεί
ένα στάχυ άγουρο στο στέρφο χώμα
μια γέφυρα από λέξεις και εικόνες
μικρή αλέα να περπατήσουμε μαζί
ένα παγκάκι μες στις ανεμώνες
για να μιλώ ακατάπαυστα μαζί της
με λόγια που ποτέ δεν είπα
την άγρια δίνη των ματιών της
να νιώθω πίσω στον καιρό
πώς τότε ξαφνικά μεγάλωσα
πώς τώρα πάλι γίνομαι παιδί
μωρό στην αγκαλιά της
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Η Τζούλια μας ,γράφει υπέροχα!Μ΄αρέσει που αφήνω τις ευχές μου διαβάζοντας αυτό το πανέμορφο ποίημα!Τόλη μου, καλά Χριστούγεννα με υγεία!
Κι εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα αυτό το ποίημα, Όλγα μου. Βγήκε επιτέλους το βιβλίο της Τζούλιας και έχει μεγάλη ανταπόκριση από τους αναγνώστες.
Σε ευχαριστώ, καλά Χριστούγεννα, γλυκιά μου, σε σένα και τους αγαπημένους σου με όλα όσα λαχταράει η καρδιά σου.
Όλγα μου σου εύχομαι κι εγώ από καρδιάς όμορφες και ζεστές γιορτινές στιγμές κι ελπίζω το 2014 να τα ξαναπούμε... Μου έχεις λείψει... Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου