photo by Result false, deviant art site |
Υπήρξα συλλέκτης στιγμών
Ερασιτέχνης σκηνοθέτης νάνων αυτόχειρων
που γεννήθηκαν και πέθαναν σε βιβλία, παρτιτούρες
ζωγραφιές
μια χούφτα ανήλικοι αλαζόνες που ονειρεύτηκαν
να γεράσουν
Μου αρέσει να μετακινώ το ίχνος τους και να ανακαλώ
την αχνή γραφή τους
τα βράδια
αντί για σταυρόλεξα και αρκτικόλεξα
απελευθερώνω στιγμές σε χάρτινες επιφάνειες
νηολογίων και χαρτών
σαν τραυματισμένα πουλιά που αποθεραπεύτηκαν
και επιστρέφουν στο θηριώδες δάσος του κόσμου
και τις συνδέω εικόνα μαγική
Στην πραγματικότητα αναζητώ το πρόσωπό μου
σαν αντανάκλαση σε έναν κόσμο χωρίς καθρέφτες
Ελένη Γαλάνη
από τη συλλογή Παρκούρ, 2012
2 σχόλια:
Πολύ ωραίος απολογισμός.
Πολύ ωραίο ποίημα!
Ίσως μόνο στην ποίηση το ωραίο σημαίνει σχεδόν πάντα θλιμμένο. Ποίηση είναι η τέχνη της απώλειας, της λύπης, της εξέγερσης και της ουτοπίας.
Πολύ ωραίο ποίημα λοιπόν, ρομαντική μου Ροζαμούνδη.
Δημοσίευση σχολίου