(έργο του Ντίνου Παπασπύρου)
Έτσι, πρωί-πρωίπήραν το δρόμο του βουνού
η μάνα κι ο πατέρας
κι άλλοι πολλοί της γειτονιάς
μέσα στα παραμύθια χάθηκαν
σε μαγεμένους κόσμους
και με τα ασήμια στα μαλλιά
και τα χρυσά στο στήθος
σε ανοιγμένους τώρα ουρανούς
και φωτισμένες στράτες
κάθε πρωί οδοιπορούν
μες στα κλωνάρια του βουνού
και τις δροσοσταλιές του κάμπου
και το γλαυκό της θάλασσας
λευκοπρεπείς.
Έτσι, πρωί-πρωί περιπατούν
μέσα στους δρόμους του ουρανού
στους δρόμους των ανέμων
στα φωτεινά περιπατούν
στα ξάγναντα διαβαίνουν
σιωπηλοί
όπως εκείνοι οι αντρειωμένοι των τραγουδιών
έτσι είναι που κουβαλούν μαζί τους
σπίτια και παράθυρα
κι ανθώνες μυριστικούς
και γιασεμιά και γλάστρες
για εκείνα τα αόρατα λειβάδια του Θεού.
Έτσι έφυγε, σκέφτομαι, ο πατέρας
αλλά και η μητέρα
έτσι θα φύγω αύριο κι εγώ
με την αυγή θα φύγω
πήραν μαζί το σύννεφο
την απαλή βροχούλα
για τα λειβάδια του Θεού
η μάνα κι ο πατέρας
κι όλοι εκείνοι οι γέροντες
της γειτονιάς μου
μέσα σε φωταψίες
και μελωδίες
κι εμβατήρια
και άσματα εορταστικά
περιπατώντας
μέσα στα ολόφωτα λειβάδια
του Θεού.
15 Δεκεμβρίου 2011
του αγίου Ελευθερίου
και της Ανθής της μητρός αυτού
Νίκος Ορφανίδης
από τη συλλογή Εις οδόν αναψυχής, 2013
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Στο σημείο αυτό ολοκληρώνεται η ανθολόγηση των ποιημάτων του Νίκου Οεφανίδη.
Ο Νίκος Ορφανίδης γεννήθηκε στην Κυθρέα της Κύπρου το 1949. Είναι απόφοιτος του Παγκυπρίου Γυμνασίου, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Είναι ποιητής, πεζογράφος και δοκιμιογράφος. Τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Ποίησης και με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου της Κύπρου καθώς και με άλλα κυπριακά βραβεία. Είναι εκδότης του περιοδικού λογοτεχνίας και κριτικής «Ακτή», που κυκλοφορεί από το 1989.
Το συγκινητικό αυτό ποίημα έφερε πάλι μπροστά μου τη μνήμη των γονέων μου, που μένει ανεξίτηλη και καταγράφεται με αυτήν την ζωγραφιά μου (μεικτή τεχνική, τέμπερα + φωτογραφία).
Συγκίνηση απ' όλες τις πλευρές λοιπόν, Ντίνο μου, και ανεξίτηλη μνήμη. Όσο υπάρχουμε.
Δημοσίευση σχολίου