Νεκρόδειπνος

Έρχονται και πάλι όλοι οι νεκροί φίλοι
μέσα στα τοπία του φεγγαριού
μες στα γυμνά τοπία του φωτός της σελήνης
μέσα στη δρόσο του αναβλύζοντος φωτός
μες στα λευκά παράθυρα
βγαίνουν μέσα στα φυλλώματα της μνήμης
μαζί με τα πτηνά που ψιθυρίζουν χρωματιστά άσματα
μαζί με τα ελάφια που βγαίνουν άερινα
στις στράτες της νυχτός
μαζί με τα πετεινά του ουρανού
που σκύβουν σ' ασημένιες βρύσες
μαζί με τα άλογα που χλιμιντρίζουν.
Έτσι είνα που ρίχνει «το ψυχρόν της αργύριον η σελήνη»
έτσι είναι που ριγούν τα φυλλώματα των σωμάτων
έτσι είναι που κάθονται στην άκρη της νυχτός
όλοι οι πεθαμένοι φίλοι
πάνω από ανυψούμενα σύννεφα και άσματα μυστικά
έτσι είναι που γυρίζουμε νύχτα στους δρόμους του φεγγαριού
στους δρόμους του θανάτου
«ο Ήλιος εβασίλεψε και το Φεγγάρι εχάθη»
έτσι είναι που κατρακυλάει η μνήμη
σε γυμνά αναχώματα
καθώς λυγίζει το φως σε ανθισμένα δέντρα
κλαδιά.
Έρχονται, λοιπόν, οι πεθαμένοι φίλοι
με το βλέμμα τους βαθύ, λυπημένο
με τα μαλλιά τους που ανεμίζουν στο φως
με τ' άρματά τους
καθόμαστε όλοι μαζί σε γιορτινό τραπέζι
σημαίες φωτός ανεμίζει η σελήνη
τα άσματά της ανεμίζει η νύχτα που μαρμάρωσε
«Ο Ήλιος εβασίλεψε - Έλληνά μου, βασίλεψε -
και το Φεγγάρι εχάθη»
τότε είναι που μας προσπερνά βουβή
καθώς αποσύρεται λευκοπρεπής
μέσα σε τροχοφόρα λεωφορεία
φωνές κι αστραπές
μια παράξενη, ασπροντυμένη γυναίκα
η Λυπημένη είναι πάλι
ενώ έφιππος καλπάζει μακριά στον ορίζοντα
ένας λαμπροφόρος άγιος Αρχάγγελος.

23 Απριλίου 2001
του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Νίκος Ορφανίδης
από τη συλλογή Η Λυπημένη στο μαγεμένο δάσος, 2008
Σύναξις κεκοιμημένων
Συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα 1970-2009, 2009