Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Εποχές ποίησης
















Γυρίζω συχνά σ' εκείνες τις παράξενες μέρες
Οι τελευταίοι τουρίστες είχαν παραιτηθεί απ' το καλοκαίρι
Τακτοποιούσαν προσεκτικά τις ψηφιακές μνήμες
στις αποσκευές
Και εγκατέλειπαν, επιτέλους, τη φύση
στον άστεγο χρόνο της
Ο τόπος επαρχιακός
Ένα από κείνα τα απομακρυσμένα χωριά των βουνών
(Είχα πια παραδώσει τη θάλασσα σε δίχτυα ψαράδων)
Στο υπαίθριο καφενείο το ξύλινο τραπεζάκι στήριζε
τα χέρια μου
Στη λακωνική επιφάνειά του ξάπλωναν χαρτιά
(Η γυμνότητά τους πιο έκθετη απ΄τους ηλιοκαμένους
παραθεριστές)

Στη μικρή αυλή δημιουργούνταν οι ώρες του φθινοπώρου
Τα χέρια μου είχαν τόσα να πουν
Για τα ολόκληρα φεγγάρια
Τους υπόγειους μπλε κήπους
Τα κορμιά των αγοριών που έβγαιναν απ' τη διάρκεια
της θάλασσας
Τις κορδέλες φύκια
Τους υπόλευκους αυγουστιάτικους αέρηδες
και πόσα άλλα

Κροτάλισε ελαφρά το μάνταλο της πόρτας
Άνοιξε
Μπήκε
Ψηλός κι ανυποψίαστος για το χρόνο
Βλέμμα φευγάτο κι ευγενικό σαν τρυφερή ανωτερότητα
Έπιασε να μιλά ισπανικά
Συγκράτησα σκόρπιες λέξεις σαν πεταμένα κέρματα
Λεγόταν κύριος Κιχώτης
Έίχε ραντεβού με κάποιο νησιώτη κύριο Οδυσσέα, είπε
Του χρωστούσε απαντήσεις
Έκατσε στο τραπέζι πλάι στο τζάμι
Και ατένιζε το φθινόπωρο να λιγοστεύει
Τα χέρια μου δεν κινούνταν
Δεν ήθελα οι λέξεις να τρομάξουν την αναμονή

Πέρασε ολόκληρη εποχή
Τα φύλλα στα δέντρα είχαν τελειώσει
Σηκώθηκε τότε
Άφησε μουντζουρωμένα σχέδια, αινγματικό φιλοδώρημα
Ανέβηκε στο άλογο
Και δε φάνηκε κατά πού τράβηξε

Έτριξαν ξανά τα μάνταλα.
Άνοιξε η κερασένια πόρτα
Μπήκε με μούσια παχιά
Και δέρμα ψημένο απ' το φως
Σε κάτι σκουριασμένα ελληνικά είπαμε περίπου αυτά:
- Έφτασε ο ισπανός καβαλλάρης;
                                                   - Έφυγε
- Άργησα σχεδόν δέκα χρόνια
                                               Κάποια άλλη εποχή, κύριε 

Έκλεισε την πόρτα δυνατά κι απελπισμένα φεύγοντας
Έγραφα πια την ιστορία της ποίησης
Την απουσία
Στις αρχές του χειμώνα

Ελευθερία Κυρίτση
από τη συλλογήλ Χειρόγραφη πόλη, 2013

4 σχόλια:

Chara Naoum είπε...

Εξαιρετικό ποίημα. Ίσως το πιο δυνατό από τη συλλογή της Ελευθερίας.
Είχα τη χαρά να τη γνωρίσω από κοντά στην εκδήλωση του Μανδραγόρα στην Κλαυθμώνος. Εκτός από καλή ποιήτρια είναι και μια γλυκύτατη κοπέλα.
Σου στέλνω φιλιά, ποιητή μου :-)

Poet είπε...

Μια καλή ποιήτρια και γλυκύτατη κοπέλα λοιπόν γράφει καλά λόγια για μια άλλη καλη΄ποιήτρια και γλυκύτατη κοπέλα. Μάλλον σπάνιο φαινόμενο αν αναλογιστούμε τις φοβερές ποιητικές αντιζηλίες.
Που γίνεται ακόμη σπανιότερο όταν μια τρίτη καλή ποιήτρια και γλυκύτατη κοπέλα αναρτά θαυμάσιες εικόνες στο Λιβάδι. Αν προσθέσεις και τα φιλιά σου (τα οποία βεβαίως προθύμως σου ανταποδίδω), σίγουρα θα πρέπει να θεωρούμαι πολύ τυχερός.

Chara Naoum είπε...

Ω Τόλη μου, εμείς να δεις τι τυχερές που είμαστε.
Πάντοτε όμορφες οι εικόνες της Τζούλιας. Ατμοσφαιρική, αγαπημένη συνοδεία.
Όσο για τις αντιζηλίες, μακριά από εμάς που μας αρέσει να ανασύρουμε στο φως την ομορφιά, μα και την μεγάλη αγάπη μας για την ποίηση και τις τόσες αξιόλογες φωνές.

Poet είπε...

Χαρά μου, τις εικόνες τώρα επιλέγει και αναρτά η Γιάννα Αγγελοπούλου, συνάδελφος της Τζούλιας και φίλη της όπως και δική μου φίλη.

Χαίρομαι που έχεις αυτή τη σπάνια ευγένεια και γενναιοδωρία.