Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Ωραίο ποίημα. Και το επόμενο.
"Κάτι δανεικά χρωστάω στην εφηβεία μου.
Τα εξοφλώ με πάθη
Κλείνω τα μάτια, να ονειρευτώ
ένα ευτυχισμένο τίποτα
μα τα ρολόγια
έχουνε πάντα τον ήχο στο στόμα."
Όχι, ποιήματα σαν του Χριστόδουλου Δούκα δεν είναι πολυτέλεια.
Είναι ανάγκη.
ΥΓ. Βλέποντας τα περιεχόμενα της ποιητικής συλλογής σ' ένα pdf,
μου φάνηκαν από μόνα τους ένα ποίημα.
Και για του λόγου το αληθές:
Περιεχόμενα
Δώδεκα ξεχασμένοι γλάροι
Στη δεύτερη σελίδα
Κάτω από το εξώφυλλο
Και τώρα πια ξέρω
Του χώρου η πνιχτή ησυχία
Στους τοίχους
Σταματώ
Και κάθε φορά
Σπάζαν τα χέρια
Πάθος
Σα νύχτωνε
Τετράγωνες πληγές στων πεζοδρομίων την πανοπλία
Ένα τριζόνι
Κρέμασε ο ήλιος
Μια αυλόπορτα κρύο
Πυκνό
Ράθυμος μακρόσυρτος ήχος
Ένα κλωνάρι σύννεφο
Σε αγαστή συνεργασία
Πέτρα κοφτερή
Γοργό το πάθος
Με το ίδιο μπλε εξώφυλλο
Γωνιές φτιάχναν τα σώματα
Αβάπτιστο ξεστράτιζε το φως
Λιθόστρωτα αραδιάζουνε
Μ’ αρέσεις
Σαν τον παλιό σκαμμένο μάστορα
Στην στρόγγυλη αυλή
Καθιστός δεν είδα τίποτα
Κι όσο στεκότανε η άνοιξη στο παράθυρο
Η τελευταία σκιά του Αυγούστου
Τα πνευμόνια φυσούν τα αποπνιχτικά καφενεία
Ποτέ στην πέτρα
Κάθησε σιωπηλά
Πίσω απ’ τους αχυρένιους λόφους
Ακίνητο το σώμα σου
Αργούσε της γης ο αργαλειός
Περισσευούμενη τώρα έμεινε
Κάτω από την σιωπή τους
Την κλείδα σου θυμάμαι
Σπάσαν
Σαν άνεμος
Όρθιο, στενό
Η Μαργαρίτα είναι πια θάλασσα
κ.κ.
Χαίρομαι όταν οι αναγνώστες επίβεβαιώνουν τη δική μου ευνοίκή εκτίμηση. Και μένω με την απορία πού βρήκες το pdf.
Αυτό το παιχνίδι με τους τίτλους (τους πρώτους, δηλαδή, στίχους των ποιημάτων) είναι γνωστό και χαρακτηριστικό. Με κάποια ανοχή στα σουρρεαλιστικά στοιχεία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι τίτλοι σχηματίζουν νέα ποιήματα.
Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο, Κική.
Καλό μήνα σκορπιουδάκι ;-)
ξέρω δεν ξοφλάω με τίποτα.....
αλλά η αγάπη δεν λογαριάζει χρέη !!
Λιβάδι χωρίς ξωτικό δεν γίνεται, γίνεται; (Το λέω για τους καινούριους). Το δικό μας ξωτικό είναι ξωτικό της μουσικής (κατά κύριο λόγο). Βυθίζεται στα νερά του Αιγαίου για να ανανεωθεί και να αλατιστεί, και εμφανίζεται στις αρχές του φθινοπώρου (ε, ναι, την εποχή του Σκορπιού). Και από αγάπη ... κρουνούς.
Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο, ευεργετική υπερβατική παρουσία στο Λιβάδι.
χαίρομαι ιδιαίτερα για τα ευμενή σας σχόλια και σας ευχαριστώ.Μένω όμως και εγώ με την απορία για το pdf και νομίζω πως "δικαιούμαι" μιας απάντησης.
Να σας λύσω την απορία.
Ψάχνοντας, βρήκα αυτό:
http://www.copycity.gr/myfiles/copy/1143_mesa.pdf
Τίποτα περισσότερο...
Κική
Σας ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση.Παρακαλώ,συγχωρήστε μου την άγνοια.
Δημοσίευση σχολίου