Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

3ος όροφος

















Άνοιξαν οι στεναγμοί
σαν χαρταετοί του γαλάζιου
Σίδερο ο ουρανός
σπάει το βλέμμα
σε μαλακά χιλιόμετρα
θλίψης

Θνητότητα μοιρασμένη
σε ειδυλλιακά βάζα
όμορφα έστεκε
κοντά τη νιότη μας
σχεδόν ακύρωνε το εφικτό

Μιλιά στο στόμα σου
τ' απόνερα του φιλιού μου
δε φτάνουν να το βρέξουν
Τα πληθυντικά σου δάχτυλα φάροι
ραμμένοι στις ράχες των επίπλων

Τ' ακολούθησα μέχρι
τα σημείο της κλείδας του ώμου σου
που ορίζει έναν κόσμο
ενήλικης μη-κατανόησης
στο τέλειωμα της πεζής ανάβασης
του μίσχου προς
τη φωτιά.
εκεί που
μύρισα στάχτη, ρίχτηκα

Ελευθερία Κυρίτση
από τη συλλογή Χειρόγραφη πόλη, 2013

7 σχόλια:

Chara Naoum είπε...

Χαίρομαι πολύ για την επιλογή των ποιημάτων από τη "Χειρόγραφη πόλη", Τόλη μου.
Οι σελίδες που έχω τσακίσει (πάντοτε το κάνω αυτό στα βιβλία μου) συμπίπτουν με τις αναρτήσεις σου.

Κι εδώ η γλώσσα και οι εικόνες παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, μ' ένα τελείωμα που εμένα προσωπικά με σκλάβωσε.

"στο τέλειωμα της πεζής ανάβασης
του μίσχου προς
τη φωτιά.
εκεί που
μύρισα στάχτη, ρίχτηκα"

Poet είπε...

Είναι πολύ ωραίο, Χαρά μου, να συμφωνούν οι επιλογές σου με τις δικές μου. Γι' αυτό δεν θα σε μαλώσω που τσακίζεις τις σελίδες των βιβλίων σου. Κι εγώ το έκανα παλιότερα. Τώρα προτιμώ να βάζω μιαν αγκύλη με κοινό μολύβι στον τίτλο του ποιήματος και στις σελίδες αυτοκόλλητα σε διάφορα χρώματα.

Chara Naoum είπε...

Είναι κακή συνήθεια το τσάκισμα. Ενίοτε όμως είναι (φαντάζομαι για όλους όσους το κάνουν) μια ασυνείδητη ανάγκη να υπερτονίσω την αδυναμία μου σε κάποια ποιήματα. Θα βρω κι εγώ τις εναλλακτικές μου, μπας και γλιτώσουν τα επόμενα βιβλία!
Καλό απόγευμα να έχουμε, Ποιητή!

Dinos-Art είπε...

Τόλη μου, τα αυτοκόλλητα φεύγουν, τα τσακίσματα μένουν για πάντα ώστε να προβληματίζεται ο επερχόμενος που στα χέρια του θα πέσει το βιβλίο. Ωραία τα ποιήματα της Κυρίτσης.

Poet είπε...

Σου αρέσει, Ντίνο μου, να έχεις μια βιβλιοθήκη με τσακισμένα τα φύλλα των βιβλίων; Μήπως τυχόν και ο συνήθως ανύπαρκτος επόμενος αναγνώστης συμφωνήσει με τις δικές σου επιλογές;

Χαίρομαι που σου αρέσουν τα ποιήματα της Ελευθερίας. Ακολουθεί το τελευταίο δικό της.

Margo είπε...

Πάντα υπάρχει ένας επόμενος αναγνώστης Τόλη μου. Ελπίζω δηλαδή. Βλέπω τη μικρή μου πόσο λαίμαργα ψαχουλεύει τα βιβλία μου, μα κι αν δεν είναι το παιδί όλο και κάποιος άλλος θα βρεθεί που θα επωφεληθεί από τον πλούτο τους.
Πάντως και εγώ ποτέ δεν τα τσακίζω, δεν θέλω να μου πάθουν το παραμικρό. Ευλαβικά τα ανοίγω, τα διαβάζω και τα χαϊδεύω πριν ξαναμπούν στην θέση τους :-)

Poet είπε...

Λες, ε; Ας είμαστε λοιπόν αισιόδοξοι, έστω και για να πρωτοτυπήσουμε σ' αυτή τη χώρα.

Εντάξει, κι εμένα τα βιβλία μου είναι γεμάτα υπογραμμίσεις, με κοινό μολύβι πάντα. Όλα αυτά τα σημάδια θα μπορούσε κανείς να τα παρομοιάσει με τις μελανιές και τις αμυχές του έρωτα. Οπότε όλο τα άλλα περιττεύουν.