Καθίσαμε αμήχανα στο μπαρ.
Η εξομολόγηση εντός μου θρίαμβος.
Κρότος η ανάσα.
Οι λέξεις παταγώδεις.
Δεκάδες πειναλέα αυτιά
καραδοκούσαν να τις υποκλέψουν.
Η οχλοβοή κάλυψη ανεπαρκής.
Σώπασα.
Τη σκέψη μου παρέσυραν
τα νερά του ξύλου.
Λάτρεψα τότε εκείνο
το λουστραρισμένο έπιπλο
που φιλοξενούσε τους αγκώνες σου
αντανακλώντας το πίσω μέρος
του αυτιού σου
ιδανική κρυψώνα
για αναιδείς ψιθύρους
και λαίμαργα φιλιά.
Μα αφού τέτοιες αποκαλύψεις
δεν άντεχε το άωρο πλήθος
των θαμώνων
ανέλπιστα κοιτιόμασταν
μεταγλωττίζοντας το πάθος
σε συζήτηση για ποίηση
κι άλλα υποκατάστατα
του έρωτα.
Ελένη Αλεξίου
αδημοσίευτο
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Δεν ξέρω γιατί σ'έχω συνδυάσει τόσο με τις Κυριακές .
Πέρασα για μόνωση και...αντιψυκτικό
περιμένοντας να φυτρώσει η όαση ;-)
γλυκό φθινοπωρινό φιλί και ευχές πολλές για το καινούργιο βιβλίο !!!
Ίσως γιατί είμαι η τελευταία ανάσα πριν τη Δευτέρα.
Αν με κοιτάξεις στα μάτια, θα δείς αδιάψευστο το χρώμα της όασης. Χωρίς καθόλου να περιμένεις, καλό μου ξωτικό.
Υποθέτω ότι δεν έχεις λάβει ακόμη το βιβλίο. Ίσως το ταχυδρομικό περιστέρι να ερωτοτροπεί στις φυλλωσιές. Καλό φθινόπωρο και καλή ανάγνωση.
Διακριτικά ερωτικό
και λάγνο όσο πατεί η ποίηση.
Όμορφη επιλογή, ποιητή.
Την καλησπέρα μου!
Όπως το φόρεμα ακριβώς κάτω απ' το γόνατο, Εύα μου. Υπονοεί πολύ περισσότερα απ' όσα αποκαλύπτει. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα. Καλό ξημέρωμα. Και καλό μήνα.
Δημοσίευση σχολίου