Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Άτιτλο (Ψηλαφώ τους τοίχους ...)


                        Στη μητέρα μου

                                       Ι

Ψηλαφώ τους τοίχους
τα έπιπλα
η σκιά της
περιφερόταν μέσα στο σπίτι
χρόνια πολλά αγριεμένη
κι ύστερα παραδόθηκε
στο πείσμα του καιρού

                                       αφιλόξενη εξαρχής για σένα
                                       η πολιτεία της ομίχλης

η σκιά της γυναίκας
φάσμα πιο υπαρκτό
κι από την ύπαρξη

τρεμοσβήνει
στροβιλίζεται
κρύβεται
απειλεί
κλυδωνίζεται

                                   άγνωστη και σιωπηλή
                                   μέχρι το τέλος

η σκιά της μητέρας
στα εξώφυλλα των βιβλίων
μέσα στις λέξεις
στα λευκά περιθώρια των σελίδων

                                 η γαλάζια πόρτα έκλεισε
                                 πίσω σου για πάντα
                                 άφησε απέξω τη θάλασσα

δεν πήρε τίποτα μαζί της
μόνο μια αλλαξιά ρούχα
όπως τη μέρα που ήρθε στην υγρή πόλη
του θανάτου της

                               τα όνειρα άνοιξαν τα μυστικά τους
                               πλημμύρισαν οι τοίχοι φως
                               το σπίτι έγινε ουρανός
                               μικρά άστρα λαμπυρίζουν στους τοίχους

αιωρούμενα φύλλα διαπερατά σύννεφα
οι σκέψεις ανεξίτηλες
υπενθυμίζουν την απουσία

                              δεν φοβάσαι απόψε το σούρουπο
                              κατοικείς επιτέλους στο όνειρο

αγάπη
το διαμπερές τραύμα μας λέξης

Βικτωρία Καπλάνη
από τη συλλογή Σημείο φυγής, 2013
Ενότητα : Σημείο φυγής (2010-2011)
 

3 σχόλια:

Poet είπε...


"... the endless time of never coming back"

Με το τόσο τρυφερό και σπαρακτικό αυτό ποίημα ολοκληρώνεται το μικρό αφιέρωμα στην ενδιαφέρουσα ποίηση της Βικτωρίας Καπλάνη.

Καλό καλοκαίρι και καλή συνέχεια, Βικτωρία.

Ανώνυμος είπε...

Αχ, οι μητέρες και οι κόρες, πονεμένη ιστορία, συνήθως σπαρακτική, με τον τρόπο της η καθεμιά.

Σπαρακτική, ναι, και η φωνή της ποιήτριας.

Κική

Poet είπε...

Μια άλλη σπαρακτική ιστορία είναι οι μητέρες και οι γιοί, Κική μου. Το ξέρω από πρώτο χέρι. Καλό βράδυ.