Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Δίνη


                  β

Ο έρωτας ανταριάζει
ενδύομαι
την απουσία
το εκτυφλωτικό κόκκινο
να μη φαίνεται ότι ο άλλος λείπει

πλησιάζω το φως
επιμένω
ξωτικό στο δάσος
μιας κεκοιμημένης συνείδησης
ρίχνω φωτιά
παίρνω φωτιά

ξαναγεννιέμαι
παραμονεύω
μετρώντας
ποιος θ' αντέξει
την αβάσταχτη θερμότητα
του θαύματος
- που την ίδια στιγμή
ξορκίζω και ποθώ -
μέσα του να φωλιάσω

Βικτωρία Καπλάνη
από τη συλλογή Σημείο φυγής, 2013
Ενότητα : Φωτο - παίγνια (2008 - 2009)
 

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"ενδύομαι
την απουσία
το εκτυφλωτικό κόκκινο
να μη φαίνεται ότι ο άλλος λείπει"


Αξιοπρεπής η έλλειψη που δεν φωνάζει, αλλά ελπίζει, περιμένοντας κάτι, που μπορεί να μην έρθει ποτέ.

Μου θύμισε αυτό:



ΑΝΑΤΡΟΦΗ

Λείπω
Λείπεις
Λύπη

Οικόσιτο ρήμα.
Το είχε δέσει η μάνα
μ’ ένα λουρί από το πόδι μου
για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη
λύπη.
Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές του.
Καμιά φορά,
στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα
και απλώνεται
με ήττα.
(Εκτός κι αν κάτι
δεν έμαθα καλά.
Από παιδί.)

Αντιγόνη Βουτσινά


Καλή Κυριακή!
Κική

ξωτικό είπε...

:-)))

και τα πάντα....επίμονα ξωτικά που και πού ξαποσταίνουν αλλά....μη γελιέστε όταν ενδύονται το αόρατο ...


ευχαριστώ για το όμορφο Κυριακάτικο μεσημέρι !!

Poet είπε...

Ωραία η επιλογή σου (και η μνήμη σου). Αυτή η έλλειψη (η απουσία) μας έχει σφραγίσει όλους.

Η Αντιγόνη Βουτσινά είναι μία από τις ελπίδες της ελληνικής ποίησης, Κική μου. Την παρουσίασε η Χλόη Κουτσουμπέλη στη Θεσσαλονίκη κι εγώ την έχω ανθολογήσει στο Λιβάδι.

ΥΓ. Ελπίζω να έκανες και σήμερα την καθιερωμένη πλέον βουτιά για μένα.

Poet είπε...

Ορίστε τώρα. Και υποτίθεται ότι είμαι ιερέας του αόρατου. Άλλη φορά ας μην ξεχνάω ότι το ξωτικό βρίσκεται παντού στο Λιβάδι. Ποιητικό λιβάδι χωρίς ξωτίκό γίνεται;

Καλό απόγευμα, γλυκό μου ξωτικό.

Ανώνυμος είπε...

Εννοείται ότι, πρωτίστως, κοιτάζω στο Λιβάδι και μετά στα κιτάπια μου, για κάθε ποιητή. Αλλιώς, προς τι η ανθολογία;

Και, μα την ...απιστία μου, η βουτιά (στην Αρβανιτιά) καθιερώθηκε ως καθημερινή ιεροτελεστία πλέον.

Κική

Poet είπε...

Χαίρομα που εννοείται το πρώτο και που πλέον εννοείται και το δεύτερο. Εννοείται ότι καμιά φορά αργώ κάπως να απαντήσω.

Ανώνυμος είπε...

Εννοείται ότι στο Λιβάδι όλοι παίρνουν την απάντησή τους, αργά ή γρήγορα,
κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλα μπλογκ, που μάλλον απαξιούν να απαντήσουν,
σα να σε κοιτάζουν αφ' υψηλού, με υπεροπτικά ανασηκωμένο το φρύδι.

Τελικά, η ευγένεια και η φιλοξενία δεν είναι ...αντικειμενικές αξίες, αλλά μάλλον υποκειμενικές!

Κική

Poet είπε...

Ευγένεια ναι και φιλοξενία, Κική μου, αλλά με ανοιχτά χαρτιά και καθαρές κουβέντες. Οι διάφορες μεταμφιέσεις, τα ανασηκωμένα φρύδια και άλλα κωμικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Και οι λίγοι εκλεκτοί φίλοι μου αρκούν.