tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post5780547014587324431..comments2023-03-27T17:13:53.947+03:00Comments on Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται: Δίνη Unknownnoreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-51469067231996209362013-07-16T14:10:17.435+03:002013-07-16T14:10:17.435+03:00Ευγένεια ναι και φιλοξενία, Κική μου, αλλά με ανοι...Ευγένεια ναι και φιλοξενία, Κική μου, αλλά με ανοιχτά χαρτιά και καθαρές κουβέντες. Οι διάφορες μεταμφιέσεις, τα ανασηκωμένα φρύδια και άλλα κωμικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Και οι λίγοι εκλεκτοί φίλοι μου αρκούν. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-12024303037259817062013-07-16T13:45:33.942+03:002013-07-16T13:45:33.942+03:00Εννοείται ότι στο Λιβάδι όλοι παίρνουν την απάντη...Εννοείται ότι στο Λιβάδι όλοι παίρνουν την απάντησή τους, αργά ή γρήγορα, <br />κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλα μπλογκ, που μάλλον απαξιούν να απαντήσουν, <br />σα να σε κοιτάζουν αφ' υψηλού, με υπεροπτικά ανασηκωμένο το φρύδι.<br /><br />Τελικά, η ευγένεια και η φιλοξενία δεν είναι ...αντικειμενικές αξίες, αλλά μάλλον υποκειμενικές!<br /><br />ΚικήAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-68041012295136249842013-07-16T11:55:27.113+03:002013-07-16T11:55:27.113+03:00Χαίρομα που εννοείται το πρώτο και που πλέον εννοε...Χαίρομα που εννοείται το πρώτο και που πλέον εννοείται και το δεύτερο. Εννοείται ότι καμιά φορά αργώ κάπως να απαντήσω. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-19410159577337642392013-07-15T10:22:44.873+03:002013-07-15T10:22:44.873+03:00Εννοείται ότι, πρωτίστως, κοιτάζω στο Λιβάδι και μ...Εννοείται ότι, πρωτίστως, κοιτάζω στο Λιβάδι και μετά στα κιτάπια μου, για κάθε ποιητή. Αλλιώς, προς τι η ανθολογία;<br /><br />Και, μα την ...απιστία μου, η βουτιά (στην Αρβανιτιά) καθιερώθηκε ως καθημερινή ιεροτελεστία πλέον.<br /><br />ΚικήAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-72120120311070270632013-07-14T19:46:58.783+03:002013-07-14T19:46:58.783+03:00Ορίστε τώρα. Και υποτίθεται ότι είμαι ιερέας του α...Ορίστε τώρα. Και υποτίθεται ότι είμαι ιερέας του αόρατου. Άλλη φορά ας μην ξεχνάω ότι το ξωτικό βρίσκεται παντού στο Λιβάδι. Ποιητικό λιβάδι χωρίς ξωτίκό γίνεται; <br /><br />Καλό απόγευμα, γλυκό μου ξωτικό. Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-41503391425175101782013-07-14T19:43:11.187+03:002013-07-14T19:43:11.187+03:00Ωραία η επιλογή σου (και η μνήμη σου). Αυτή η έλλε...Ωραία η επιλογή σου (και η μνήμη σου). Αυτή η έλλειψη (η απουσία) μας έχει σφραγίσει όλους. <br /><br />Η Αντιγόνη Βουτσινά είναι μία από τις ελπίδες της ελληνικής ποίησης, Κική μου. Την παρουσίασε η Χλόη Κουτσουμπέλη στη Θεσσαλονίκη κι εγώ την έχω ανθολογήσει στο Λιβάδι. <br /><br />ΥΓ. Ελπίζω να έκανες και σήμερα την καθιερωμένη πλέον βουτιά για μένα. <br /><br />Poethttps://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-50697163085463919222013-07-14T17:03:48.673+03:002013-07-14T17:03:48.673+03:00:-)))
και τα πάντα....επίμονα ξωτικά που και πού ...:-)))<br /><br />και τα πάντα....επίμονα ξωτικά που και πού ξαποσταίνουν αλλά....μη γελιέστε όταν ενδύονται το αόρατο ...<br /><br /><br />ευχαριστώ για το όμορφο Κυριακάτικο μεσημέρι !!ξωτικόhttps://www.blogger.com/profile/07402011256148947682noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-50082811172197684222013-07-14T10:32:03.922+03:002013-07-14T10:32:03.922+03:00"ενδύομαι
την απουσία
το εκτυφλωτικό κόκκινο
..."ενδύομαι<br />την απουσία<br />το εκτυφλωτικό κόκκινο<br />να μη φαίνεται ότι ο άλλος λείπει"<br /><br /><br />Αξιοπρεπής η έλλειψη που δεν φωνάζει, αλλά ελπίζει, περιμένοντας κάτι, που μπορεί να μην έρθει ποτέ.<br /><br />Μου θύμισε αυτό:<br /><br /><br /><br />ΑΝΑΤΡΟΦΗ<br /><br />Λείπω<br />Λείπεις<br />Λύπη<br /><br />Οικόσιτο ρήμα.<br />Το είχε δέσει η μάνα<br />μ’ ένα λουρί από το πόδι μου<br />για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη<br />λύπη.<br />Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές του.<br />Καμιά φορά,<br />στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα<br />και απλώνεται<br />με ήττα.<br />(Εκτός κι αν κάτι<br />δεν έμαθα καλά.<br />Από παιδί.)<br /><br />Αντιγόνη Βουτσινά<br /><br /><br />Καλή Κυριακή!<br />ΚικήAnonymousnoreply@blogger.com