Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Νέκυια - Αυτοβιογραφία (Χρόνης Μπότσογλου)



























− Με πιάνει λύσσα κίτρινη
συντετριμμένος σκύβω λυγισμένος
σαν άλλος θάνατος σε αγγίζω με τα χείλη

− Λύσσα ψυχρή πηχτή μοναξιά
ουρλιάζω πίσσα
και κιμωλίας σκόνη

− Βγάζουν οι πόροι  κ ρ ύ ο
κρύο μπλε
πάνω στο δίσκο ο θάνατος
ασήμι που γυαλίζοντας γρυλίζει

− Γυρίζει γύρω-γύρω το παιδί
γυμνός ο άντρας με κοιτάζει
μέσα σε κύκλο κίτρινο
στο καφενείο των νεκρών
απομακρύνομαι

Κοιτιόμαστε

Το μόνο που ακούγεται η  φ θ ο ρ ά
αλλάζει σώματα

Πέτρος Γκολίτσης
από τη συλλογή Το τριβείο του χρόνου, 2013
Ενότητα : Πορτρέτα εκτός κάδρου

4 σχόλια:

55fm είπε...

Αλήθεια...πόνος...δύναμη...γροθιά Τόλη μου, γίνεται και η ποίηση...
Φιλιά πολλά!

Poet είπε...

Θυμήθηκα τώρα τους στίχους του T.S.Eliot, Όλγα μου : "Humankind cannot bear too much reality". Εμείς αντέχουμε;

Σε φιλώ.

Kate'sCakeBox είπε...

Εξαιρετικό αγαπητέ φίλε Τόλη..ρεαλισικά γραμμένο..θέτει προβληματισμούς!!όαση το μπλόγκ σου σε τέτοιους δύσκολους καιρούς!!!

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Kate. Έχε υπόψη σου ότι το σκυλάκι σου μπορεί άνετα να παίξει στο Λιβάδι μας. Ακόμη και τα ζοζούνια του είναι ήμερα.