συντετριμμένος σκύβω λυγισμένος
σαν άλλος θάνατος σε αγγίζω με τα χείλη
και κιμωλίας σκόνη
πάνω στο δίσκο ο θάνατος
ασήμι που γυαλίζοντας γρυλίζει
μέσα σε κύκλο κίτρινο
στο καφενείο των νεκρών
απομακρύνομαι
Πέτρος Γκολίτσης
από τη συλλογή Το τριβείο του χρόνου, 2013
Ενότητα : Πορτρέτα εκτός κάδρου
4 σχόλια:
Αλήθεια...πόνος...δύναμη...γροθιά Τόλη μου, γίνεται και η ποίηση...
Φιλιά πολλά!
Θυμήθηκα τώρα τους στίχους του T.S.Eliot, Όλγα μου : "Humankind cannot bear too much reality". Εμείς αντέχουμε;
Σε φιλώ.
Εξαιρετικό αγαπητέ φίλε Τόλη..ρεαλισικά γραμμένο..θέτει προβληματισμούς!!όαση το μπλόγκ σου σε τέτοιους δύσκολους καιρούς!!!
Σε ευχαριστώ, Kate. Έχε υπόψη σου ότι το σκυλάκι σου μπορεί άνετα να παίξει στο Λιβάδι μας. Ακόμη και τα ζοζούνια του είναι ήμερα.
Δημοσίευση σχολίου