Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Άτιτλο (Να το αφήσουμε, λέω, αυτό ...)






















(painting by Gustav Klimt)

Να το αφήσουμε, λέω, αυτό
τελείως να ξεδιπλωθεί,
να πει όσες φορές θέλει
αυτό που το στοιχειώνει
κι εσύ σαν ιερέας με το σταυρό
να λες ευχές κι εξορκισμούς από απόσταση.

Να το αφήσουμε,λέω, έτσι το θηρίο
με τις σπασμένες αλυσίδες του,
να δούμε ως πού θα φτάσει,
πόσες φορές θα με καταβροχθίσει
μέχρι να χορτάσει
πότε το οξυγόνο θα κάψει τα πνευμόνια του
να μαραζώσει στο τέλος
και να συρρικνωθεί.

Καίτη Βασιλάκου
από τη συλλογή Αγαπημένε μου ψυχίατρε πες μου ..., 2012

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ατμοσφαιρικά ποιήματα.
Λιτά.
Στημένα με χειρουργική ακρίβεια.
Οι λέξεις έχουν δύναμη και σημασία.
Εξομολογητικός τόνος σε πρώτο πρόσωπο.
Απομυθοποιητικός.

Όλα είναι τόσο εύθραστα.
(Μη σπάσουν ξαφνικά τα ράμματα
κι ανοίξουν οι ρωγμές).

Στο ντιβάνι του ψυχίατρου καθένας παλεύει τους μυστικούς δαίμονές του,
ελπίζοντας να βρει τη λύτρωση
ενώνοντας την κατακερματισμένη του πραγματικότητα.

Εν κατακλείδι, ομολογώ ότι νιώθω την ανάγκη να διαβάσω,
τόσο την ποιητική συλλογή,
όσο και την ομώνυμη νουβέλα της Καίτης Βασιλάκου.

Καλημέρα, με αγάπη
Κική

Poet είπε...

Προσυπογράφω το σύνολο των σχολίων σου, Κική μου. Και χαίρομαι όχι μόνο γιατί σου άρεσαν τα ποιήματα της Καίτης Βασιλάκου και γιατί σκοπεύεις να διαβάσεις τα βιβλία της αλλά και γιατί δικαιώνομαι πανηγυρικά για μια φορά ακόμη. Εννοώ βέβαια για την αναγόρευσή σου ως επίσημης σχολιάστριας των ποιημάτων στο Λιβάδι, τίτλος περίπου ισότιμος του poet laureate της Βρετανικής Αυλής.

Καλό βράδυ, φιλαράκι.

Poet είπε...

Και βέβαια για μια φορά ακόμη είμαι υποχρεωμένος να εγκωμιάσω τη Γιάννα μας για τις εικόνες/ζωγραφιές που επιλέγει. Μπράβο, κοριτσάκι.

Ανώνυμος είπε...

Καλά, καλάάάά!
Αντέχω το "δούλεμα" γιατί έχω αίσθηση του χιούμορ (ακόμα).

Με τέτοιον τίτλο, τι δουλειά έχω να μιλάω μαζί σας;
(Λέω να κρατήσω τις δάφνες μου για τις φακές!)

κ.κ.

Poet είπε...

Εδώ που τα λέμε, ούτε εμένα μου αρέσουν αυτοί οι βαρύγδουποι τίτλοι. Σου αρκεί η ευαρέσκεια που εκφράζουν για σένα με τον τρόπο τους τα ζουζούνια στο Λιβάδι; Κι όλα τα χελιδονάκια και τα σπουργίτια;

Ανώνυμος είπε...

Moυ αρκεί, φυσικά.
Γιατί στο λιβάδι είναι όλα φυσικά (και αυθόρμητα, ελπίζω).

Νυχτοπούλι λοιπόν, Ποιητή μου, την ώρα που η φύση ησυχάζει,
εσείς στις επάλξεις των ...μεταμεσονύκτιων απαντήσεων
σε κάτι μυστήριους τύπους σαν κι εμένα!

Πολύ καλή μέρα να έχετε!!
Κική

Poet είπε...

Καλημέρα, Κική μου, καλημέρα σε όλους τους φίλους. Πράγματι είμαι νυχτοπούλι και για μένα τώρα είναι περίπου χαράματα.

Πάω όμως να αναρτήσω μερικά ακόμη ποιήματα της Καίτης Βασιλάκου.

Αγγελοπούλου Ιωάννα είπε...

Απόλαυσα τα ποιήματα της Καίτης κ εγω με τη σειρά μου. Ένιωσα την απλότητα στο λόγο και μια λιτότητα μεστή σε συναισθηματα και σκέψεις, κοινές και συχνά μη εξομολογούμενες. Τα "δουλεψα" λίγο στο μυαλό μου ομολογώ πριν να τα συνοδευσω με εικόνες γι' αυτο και άργησα λίγο. Χαίρομαι Τόλη μου που ανταποκρίθηκα και σε αυτη την ανθολόγηση :) Καλό ξημέρωμα σε όλους!

Poet είπε...

Μετά την επίσημη σχολιάστρια των ποιημάτων στο Λιβάδι, η επίσημη εικονογράφος τους τώρα. Επιτυχημένη σε κάθε ανθολόγηση (ειλικρινά !!!).

Χαίρομαι, Γιάννα μου, που μου δίνεται η ευκαιρία να ανθολογήσω καλούς ποιητές στο Λιβάδι, ιδίως νέους. Θα πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι των οποίων τα βιβλία δεν φτάνουν ποτέ στα χέρια μου. Όσο μπορώ κι ό,τι προλάβω.

Να είσαι καλά, γλυκιά μου, και με το κλείσιμο το σχολείων, πάρε τη φίλη σου και ελάτε στη φιλόξενη Θεσσαλονίκη. Τι λες;