Ο ουρανός καθρεφτιζόταν στη θάλασσα αχνίζοντας
ώρες και χρώματα
Τις κοσμικές διορθώνοντας ατέλειες,
τις διαφορές των εραστών
Μέσ' απ' τα πρώτα σημάδια αχαριστίας και κόπωσης
ανέβλυζε θυμάρι
Έτσι τις μέρες τρεφόμασταν με προσδοκίες
κι ανεκπλήρωτα άλματα
Τα βράδια με ύπτιους στόχους και μελαγχολικά
πυροτεχνήματα
Κι η χαρά αγχωτικός εφιάλτης σαν κραυγή
το ξημέρωμα αλληθωρίζει
Ενώ κάποιες μικρές κι ασήμαντες
για να καλύψουμε στιγμές
Τους ομογάλακτους από μικροί υποδυόμαστε θεούς,
τις πεταλούδες.
Επέστρεψες τότε τα πανιά στη βάρκα μας
και πέταξες σαν γλάρος
Κι εγώ τραβώντας λίγο την κουρτίνα απαλά
σε κρυφοκοίταξα που τραγουδούσες.
Νίκος Μυλόπουλος
από τη συλλογή Όνειρα σε συνέχειες, 2012
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Χρόνια πολλά Τόλη. Μόλις επιστρέψαμε από την ανοιξιάτικη Σάμο όπου περάσαμε ένα ήρεμο, οικογενειακό Πάσχα. Μάλιστα φέτος για πρώτη φορά έριξαν πυροτεχνήματα και ο ουρανός καθρεφτιζόταν στη θάλασσα μα εμένα μου άρεσε πιο πολύ το παραδοσιακό κάψιμο του Ιούδα που ήταν στημένος δίπλα στο κύμα.
Ιδιαίτερα λυρικό το ποίημα που διάλεξες, μου άρεσε πολύ!
Χρόνια πολλά :)
Χρόνια πολλά, Μαρία μου. Είστε τυχεροί που μπορείτε να καταφύγετε στο ωραίο νησί σας για να γιορτάσετε με την οικογένεια. Τι πιο ωραίο !! Εμείς παραμένουμε δεσμώτες της ασφάλτου και, αναπόφευκτα, της τηλεόρασης. Μας παρηγορούν όμως οι δύο φλαμουριές κάτω από το μπαλκόνι μας που όπου νάναι θα απλώσουν τριγύρω το μεθυστικό τους άρωμα.
Χρόνια πολλά, Εύα μου. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα του Νίκου. Ελπίζω να έχει απ' όλα ο μπαξές ... εννοώ το Λιβάδι.
Δημοσίευση σχολίου