πλάγια όραση

(photo: dorguska, Deviant art.com)

Ο οδοστρωτήρας βγαίνει,
πατάει τα χαρούμενο σπιτάκι που ζωγραφίζαμε παιδιά
και το συνθλίβει στο πλάι της σελίδας
(γι' αυτό δεν μπορέσαμε ποτέ γυρνώντας το χαρτί
να δούμε την πίσω πλευρά της ζωγραφιάς μας).
Μετά, εγώ
ήλπισα τόσο στο πλάι των πραγμάτων
που εκείνα, ανταμείβοντάς με,
μου έσκιζαν τα δάχτυλα.
Από κει τώρα
στις λέξεις μου κυλάει
το αόρατο απόσταγμα όλων των παιδικών μολυβιών.

Αντιγόνη Βουτσινά
από τη συλλογή Το λάθος ποίημα, 2012