Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Ηρώ



Γεννήθηκε στα πούπουλα
Και έζησε φτερό στον άνεμο
Προτελευταία θυγατέρα
Σε κοπάδι εννιά παιδιών
Σε σπίτι άδειο
Και πυκνοκατοικημένο από φαντάσματα
Φωλιά των ορφανών
Που ράμφιζαν το ένα τ' άλλο, κι όλα εκείνη

(Ήδη βαριά τραυματισμένα και τα εννιά
Από την πρώτη σφαίρα
Πάλευαν για να κρατηθούν
Ώσπου η δεύτερη σκόρπισε όλη της ζωή τους)

Μετά, στη μοιρασιά των αδελφών
Με τους λειψούς τους κλήρους
Εκείνης έλαχε ο πιο λειψός
Την πήραν το κρεβάτι με τον ουρανό
Τα όνειρα, το μαύρο πιάνο

Πρόφτασε μόνο
Τρεις θάλασσες να ζωγραφίσει
Κι οι τρεις φουρτουνιασμένες

Στην τελευταία χάθηκε

Για πάντα χωρίς κηδεμόνα, έμεινε μεσοπέλαγα

Μηδένισαν την αντοχή της δάσκαλοι κακοί
Εκείνη προσπαθούσε
Χρόνια την άφησαν στην ίδια τάξη δύσκολοι καιροί
Εκείνη προχωρούσε

Ο άντρας της λίγο τη γνώρισε
Πού να συναντηθούνε
Δύσβατοι δρόμοι, άγονα νησιά, ιδέες
Βουνά, πάλι νησιά

Στα δεκατρία χρόνια επάνω
Μ' έφεραν κι εμένα
Να γίνω μάρτυρας, η μόνη
Για τη σχέση τους

Λίγο τη γνώρισα κι εγώ, η αμελής
Δεν έπαιξα μαζί της
Ούτε και ήξερα να τη φροντίσω, να την προστατέψω
- κι ας μ' έλεγε αυτή μανούλα της

Ναι, πάντα ήτανε μικρότερη από μένα
Ακόμα πιο αθώα, πιο ευάλωτη
Δεν της το συγχωρούσα

(Άχρηστη φιλενάδα υπήρξα, ενοχή μου)

Στο τέλμα μιας αδιάφορης δουλειάς
- Ροή προγράμματος, ποια ειρωνεία
Στο μικρό, μοναχικό νοικοκυριό της
Εξέτισε τα χρόνια της

Χωρίς τον άντρα, χωρίς την κόρη της
Στη  βαριά σκιά των προγόνων ισόβια
Στην μπερδεμένη τη σκιά των αδερφών της
Που όλο την καλούσαν και την έδιωχναν

Δεν έδειχνε όμως ποτέ να σκοτεινιάζει για πολύ
Άξαφνα άστραφτε ξανά το κοριτσίστικο το γέλιο της
Τι ραγισμένο γέλιο, τι κορίτσι άτυχο

Βγαίνοντας απ' τη νάρκωση
Και λίγο πριν χαθεί στον άλλο ύπνο
Όταν τη ρώτησε ο γιατρός το όνομά της

«Είμαι ζωγράφος» είπε

(Σκέφτεται ακόμα στη φωτογραφία θάλασσα)

Παυλίνα Παμπούδη
από την ποιητική συλλογή Το μωβ άλμπουμ, 2012
Ενότητα  Α' Οι φιλενάδες

9 σχόλια:

Poet είπε...

Συνεχίζουμε με την αγαπημένη μας Παυλίνα Παμπούδη από το πρόσφατο ποιητικό βιβλίο της, Το μοβ άλμπουμ, 2012.

Το βιβλίο αυτό είναι σε δύο ενότητες : Α' Οι φιλενάδες και Β' Οι συγγενείς. Μερικά από τα ποιήματα της Β' ενότητας είχαν ήδη ανθολογηθεί στο Λιβάδι από την πρώτη τους δημοσίευση σε παραλλαγμένη γραφή στο βιβλίο της Το μαύρο άλμπουμ, 1999.

Levina είπε...

Υπέροχο
μ΄άρπαξε απ΄τα σωθικά,

έτσι απλά ... υπέροχο!!

Poet είπε...

Χαίρομαι, Levina. Ευκαιρία λοιπόν να διαβάσεις και τα άλλα ποιήματα της Παυλίνας που έχω αναρτήσει.

Σκέφτομαι τι να γίνεται άραγε εκείνο το ποιητικό ζουζούνι που κρύβεται στο Λιβάδι, έχει αδυναμία στην Παυλίνα και εμφανίζεται μόνο όταν δημοσιεύω ποιήματά της. Όλο τον άλλο καιρό παίζει κυνηγητό με το μωβ χελιδονάκι.


Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστικό ποίημα. Συγκλονιστικό.
Με έκανε λιώμα.

Γνώρισα την Παυλίνα Παμπούδη μέσα από τα "Δεκαπεντέμισι κάπως περίεργα παραμύθια" και "Ο Σιγανός που μιλάει με τα πράγματα", τουλάχιστον 20 χρόνια πριν.
Μου αρέσει και η ζωγραφική της.

Οι σημερινοί της στίχοι όμως στόχευσαν κατευθείαν στις δικές μου μνήμες.

Καλησπέρα, Ποιητή μου!

Κική

ζουζούνι είπε...

Να'το να'το το χαζό ζουζούνι, το οποίο περί πολλά ζουζούνιζε τόσο καιρό και δεν επισκεπτόταν το λιβάδι του. Εμφανίζεται πάλι με την άνοιξη και ευχαριστεί πολύ για την εκ νέου φιλοξενία τον πλούσιο γαιοκτήμονα Poet, τη γλυκύτατη μελισσούλα Μωβ, τα λουλούδια και τα βλαστάρια του!

Poet είπε...

Καλά λέω εγώ λοιπόν ότι «μου αρέσει» σημαίνει ταυτίζομαι με το ποίημα, διαβάζω για τη δική μου ζωή, τις δικές μου καταστάσεις.

Η Παυλίνα Παμπούδη είναι πολυτάλαντη, Κική μου, και την παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη πριν μερικά χρόνια. Πάντως, φύλαξε τις δυνάμεις σου γιατί προβλέπω ότι θα υπάρξει συνέχεια στη συναισθηματική σου φόρτιση.

Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Με τόσους ποιητές και τόσα ωραία ποιήματα, ομολογώ ότι είμαι πάμπλουτος, ζουζουνάκι μου. Κοίτα σύμπτωση, γράψαμε τα μηνύματά μας σχεδόν ταυτόχρονα.

Ίσα-ίσα είσαι πανέξυπνο αφού εμφανίζεσαι την άνοιξη με τα λουλούδια, τους χυμούς και τις ευωδιές στο Λιβάδι.
Το θέμα της Μωβ παραμένει πάντως άλυτο. Για το «γλυκύτατη» καμία αμφιβολία, είναι όμως μελισσούλα ή χελιδονάκι; Ας ευχηθούμε να εμφανιστεί η ίδια και να το διευκρινίσει.


Levina είπε...

Έτσι είναι τα ζουζούνια καλέ μου Poet, χορεύουν στο λιβάδι, καθρεφτίζονται στις σταγόνες της βροχής και στέκονται εκστατικά εμπρός στα σπάνια των λουλουδιών πέταλα που στάζουν γεύσεις,
αυτές ευφραίνουν την καρδιά και το μυαλό.

Kαλό βράδυ!

Poet είπε...

Eκπληκτικά λοιπόν αυτά τα ζουζούνια. Λες να είναι μαγεμένα; Κάτι ανάλογο φημολογείται και για τη μελισσούλα ή χελιδονάκι. Ότι (άκου τώρα) ακόμη και ποιήματα γράφουν. Πιστεύετε στα θαύματα;