Κάθονται οπουδήποτε και ξαποσταίνουν
ανεπαρκείς απέναντι στο φορτίο της εποχής.
Κάθε βήμα τραυλίζει αμφιλεγόμενη επιλογή
βάρος μετακινώντας από την περισυλλογή στο άγνωστο.
Πικρό χώμα το πρώτο πέλμα φίλησε. Είναι αργά πια,
είναι αργά για το πίσω πόδι.
Δάνεια δεν δίνει η απόφαση. Παρά μόνον το βάρος
άνισα κατανεμημένο ανάμεσα σε ορμή και σε μετάνοια.
Διστακτικό πόδι παρεμβάλλοντας
λίγη ακόμη απόσταση επιβάλλοντας.
Είναι αργά,
είναι αργά πια για θάρρος. Μέλλον δεν ανακόπτεται.
Κάθε τάφος κι ένα βήμα που σωριάστηκε μπρούμυτα.
Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Κατά χρόνον ευαγγέλιο, 2012
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Με χαρά συνεχίζω την ανθολόγηση του Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου από την πρόσφατη δεύτερη ποιητική του συλλογή. Τέσσερα ποιήματά του είχα αναρτήσει τον Ιανουάριο του 2012 από την πρώτη συλλογή του και ήδη ο αξιόλογος νέος αυτός ποιητής διαμορφώνει μια δική του, καθαρά προσωπική φωνή. Το μέλλον του ανήκει, αρκεί να συνεχίσει με την ίδια αφοσίωση και συνέπεια.
Λυπάμαι που, για τεχνικούς λόγους, δεν μπορώ να αναρτήσω ένα τουλάχιστον από τα πολύ ενδιαφέροντα εκτενή ποιητικά κείμενα της συλλογής και θα πρέπει να περιοριστώ στα συντομότερα ποιήματα.
Ευχαριστώ θερμά για τη τιμή. Αν και μου είναι αδύνατον να ξεχωρίσω στίχους από άλλους (ή έστω, θα έπρεπε να είναι αδύνατον), με χαρά βλέπω πως επιλέξατε να αναρτήσετε κάποια από τα πολύ αγαπημένα μου, όπως και το Οδοιπορικό. Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου