Το τρένο ξεφεύγει ονειρικά
στις παγωμένες αναμνήσεις
Αυτή είναι η ζωή μας
γρήγορα μεταβαίνει στην άλλη άκρη
της μοναξιάς.
Πότε ήταν που κατέβαινες
σκιέρ σε απότομες πλαγιές
αμφισβητώντας χωρίς φόβο
με πάθος
Ακέραιος κι αλώβητος
με λέξεις μισοφέγγαρα
φώτιζες την πορεία σου
Σαν έβγαινε το φως
ένα βρέφος γινόσουν
με έκπληκτα μάτια
Στα σκοτάδια των πάγων
κρατώντας φωτοβολίδες
ζωγράφιζες τριαντάφυλλα
για τους αδικημένους
Στη σκιά του εαυτού σου
έζησες
Σκιά του εαυτού σου
Μαρία Καρδάτου
από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς, 2012
1 σχόλιο:
Μετά την Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, συνεχίζουμε με μιαν άλλη αξιόλογη ποιήτρια της Θεσσαλονίκης, τη Μαρία Καρδάτου. Και πάλι σας συνιστώ να διαβάσετε και τις προηγούμενες αναρτήσεις ποιημάτων της για να έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Καλό μήνα σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου