Πρωινοί οργανοπαίχτες

Σαν παράξενος, μυστικός θίασος
βγαλμένος από ποιήματα του Καβάφη,
μου φάνηκαν κείνοι οι δύο πρωινοί οργανοπαίχτες
που περνούσαν μπροστά από την Αμβροσίου.
Μελαψοί – μάλλον μετανάστες,
ο ένας με κιθάρα κι ο άλλος με ακορντεόν,
έπαιζαν παλιά γαλλικά τραγούδια.
Μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση με συνεπήρε.

Πετάχτηκα στο παράθυρο του γραφείου διδασκόντων.
Μόλις που πρόλαβα να τους ρίξω λίγα κέρματα.
Παίζοντας τα ίδια ακόρντα της μελωδίας,
γλίστρησαν στο βάθος του δρόμου.

Κλείνοντας το παράθυρο
έστρεψα το βλέμμα μου ψηλά,
πέρα από τις βιοτεχνίες.
Ένας βαρύς ουρανός,
φορτωμένος γκρίζα σύννεφα,
με απειλούσε.

Παναγιώτης Γούτας
από την ανέκδοτη συλλογή Πάλι διπλές ήφερα;