Τα αποδημητικά φυτά

Οι γλάστρες που αναθρέψαμε, με υπομονή
και αυτοθυσία, σε ξένα μπαλκόνια ανθίζουν
και φυλλώνουν. Όταν σηκώνω το βλέμμα μου,
σε σπίτια άλλων, ψηλά και απόμακρα,
αναγνωρίζω τα φυτά σου : η μπουκαμβίλια
και η λεμονιά, το γιασεμί μαζί με το γεράνι,
ο φίκος, η ορτανσία, οι πικροδάφνες.
Τα ξέρω και τα γνωρίζω, όλα. Έχω
καταγράψει τα χούγια και τις συνήθειές τους.
Αν ο παράδεισος είναι ό, τι αγαπήσαμε
απαλλαγμένο από την απειλή της απώλειας,
θα μας ακολουθήσουν - να είσαι βέβαιη :
δεν θα μα πληγώνει ούτε ένα κίτρινο φύλλο,
όταν συγκατοικήσουμε ξανά σε ένα εξαίσιο
ρετιρέ, μαζί με όλους μας τους φίλους.

Σωτήρης Παστάκας
από το ποιητικό βιβλίο Ύποπτος φυγής, αυτο-ανθολόγηση
48 ποιημάτων (1980 - 2010), 2010 με μετάφραση στα
αγγλικά του Γιάννη Γκούμα