Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Οδός Ακαδημίας


Κατεβαίνοντας την Ακαδημίας δεν κατάλαβε
το κίτρινο ανθάκι ακακίας που ήρθε
και κάθισε στα μαλλιά του. Εν αγνοία του
ο κόσμος παραμέριζε για να περάσει,
απρόσκοπτη η πορεία του, πράσινο
και το επόμενο φανάρι. Δεν διέκρινε
τα ερωτικά βλέμματα που τον έραιναν,
τα ανεπίδοτα χαμόγελα, τα πρόσωπα
που του έγνεφαν με άκρατη αισιοδοξία
κι εμπιστοσύνη κι ευγένεια. Στον καθρέφτη
μόνον του ασανσέρ κατακόκκινος από ντροπή,
είδε το κίτρινο ανθάκι να αιωρείται
κάπου στο ύψος της γραβάτας του και χαμογέλασε,
αυτός, τα τιμώμενο πρόσωπον της Τρίτης,

ο παρασημοφορημένος της καθημερινότητας.

Σωτήρης Παστάκας
από το ποιητικό βιβλίο Ύποπτος φυγής, αυτο-ανθολόγηση
48 ποιημάτων (1980 - 2010), 2010 με μετάφραση στα
αγγλικά του Γιάννη Γκούμα

2 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Χαα
ορίστε τώρα ,όχι μόνο τσακίστηκα όπως σου υποσχέθηκα ,αλλά θα ταίριαζε και μια απ'τις φωτογραφίες στο ωραιότατο ποίημα ,που μου... ταιριάζει απολύτως !!!!

μεγάλη παρηγοριά συν-αίσθησης κάτι τέτοια ποιήματα.

Φιλώ σας
με αρωμα...γαζίας !!

Poet είπε...

Είδα τις απολαυστικές φωτογραφίες σου και συμφωνώ μαζί σου, καλό μου ξωτικό. Πόσο ανούσια θα ήταν η ζωή χωρίς τα ξωτικά, χωρίς τους ποιητές, χωρίς τα μυστικά και τα θαύματα της καθημερινότητας !!

Καλή σου μέρα, φεγγαρόλουστη, με τα χρώματα και τα αρώματά σου.