Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Ανίκανος Θεός


Όταν γράφεις νιώθεις σαν ένας μικρός Θεός. Εσύ είσαι που καθορίζεις την τύχη των ηρώων σου. Εάν δεν σου κάνει κάποιος τον σκοτώνεις ή καλύτερα τον κάνεις να πεθάνει. Όμως ένας χαρακτήρας για να στέκει, πρέπει να έχει σχέση με την πραγματικότητα την οποία καθορίζει κάποιος άλλος Θεός ή Διάβολος. Τέλος πάντων, οποιοσδήποτε άλλος εκτός από εσένα.

Και τώρα σκέφτομαι θλιμμένος που να βρίσκεται αυτή η ελευθερία που υποσχέθηκα στον εαυτό μου.  

Ντενίζ Παναγιωτοπούλου
δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρ. περ. Ποιείν τον Σεπτέμβριο του 2012

6 σχόλια:

Unknown είπε...

"που να βρίσκεται η ελευθερία που υποσχέθηκα στον εαυτό μου?" Τα είπες όλα!Καλό απόγευμα!

Eva Psarrou είπε...

Ωραία άποψη που με βρίσκει εν μέρει σύμφωνη. Από τη στιγμή που ένα κείμενο αρχίζει να σχηματοποιείται και να απογειώνεται, οι ήρωες πλέον δεν εξαρτώνται από σένα. Αυτή είναι νομίζω η μεγαλύτερη ελευθερία που μπορεί να σου δώσει η συγγραφή, το να είσαι αυτόπτης μάρτυρας της ελευθερίας που εσύ ο ίδιος δημιούργησες.
Καλό σ/κ!

Poet είπε...

Καλωσόρισες στο Λιβάδι, Γεωργία-Αρμονία.

Τεράστιο θέμα η ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Σε ποιο βαθμό μπορεί υπάρξει ελευθερία όταν τα πάντα σχεδόν είναι προκαθορισμένα από την κληρονομικότητά μας και από το περιβάλλον των παιδικών μας χρόνων;

Και όταν γράφεις λοιπόν δεν είσαι ένας μικρός θεός, είσαι ένας άνθρωπος με παρήγορες αυταπάτες.

Poet είπε...

Πολύ χαρακτηριστικά το έχει γράψει, Εύα μου, ο ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, Σταύρος Βαβούρης στο ποίημά του που ανήκει στην ομώνυμη συλλογή: «Πού με πάει, πού με πάει αυτό το ποίημα;»

Μάλλον είσαι αυτόπτης μάρτυρας δυνάμεων που εσύ επικαλέστηκες ή αποδέσμευσες. Όπως το τζίνι που βγαίνει από το μπουκάλι των αραβικών μύθων.

Ioannis είπε...

Απορώ για την αμφιβολία σας, ότι μπορεί ο συγγραφέας να νοιώθει σαν μικρός θεός...
Μήπως ξέρετε πως νοιώθει ο Θεός όταν δημιουργεί;
Ή μήπως ο συγγραφέας, ο ποιητής ιδίως, δεν δημιουργεί πολλές φορές, εκ του μηδενός;

Poet είπε...

To επιχείρημά σου αυτοϋπονομεύεται, φίλε Ιωάννη. Το πώς νιώθει ο θεός όταν δημιουργεί θα πρέπει να το ξερει εκείνος που ισχυρίζεται ότι νιώθει σαν μικρός
θεός και όχι εγώ που αμφιβάλλω. Εξ άλλου η αμφιβολία είναι κληρονομιά και καθήκον κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου.

"ex nihilo nihil fit" σημαίνει ότι από το τίποτα προέρχεται το τίποτα. Κανείς δεν δημιουργεί εκ του μηδενός παρά μόνο ο θεός (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει).