Αν μου έκαναν τη χάρη
οι ειδήμονες
να συνεισφέρω
στο αδιέξοδο της ύπαρξής μας
θα έδινα
την εξής πρακτική συμβουλή
προς την πολύπαθη ανθρωπότητα.
Ανοίξτε
όσο πιο γρήγορα μπορείτε
έναν λογαριασμό
στο όνομα της μνήμης.
Ξεκινήστε
από την αποστασία των ονείρων.
Ξέρετε τι εννοώ.
Αυτά που μόνον εσείς θεραπεύετε.
Φυλάξτε τα στο βιβλιάριο
για ώρα ανάγκης
όταν ξεθυμάνουν
οι εξάψεις των αντιστάσεων.
Κάποια μέρα
που θα πλεονάζει
ο ενθουσιασμός
ξεκλέψτε του λίγα γραμμάρια
και αποθηκεύστε τα σε είδος
- το δέχεται η τράπεζα.
Γιατί, τι νομίζετε;
Μεγαλύτερη είναι η αξία του χρυσού;
Όσο για τον ¨Ερωτα
θα έλεγα
να τον φυτέψετε
να βγάλει ρίζες
στις γραμμές των καταθέσεων.
Ξέρει εκείνος.
Επιστρατεύει το φιλί
και διαλύει τους συνδέσμους.
Θα μου πείτε
πώς θα τα καταφέρετε
σαν πολιορκηθείτε
από τα αρθριτικά.
Μην ανησυχείτε.
Η μνήμη αναλαμβάνει
αναδρομικά τα έξοδα
των παράπλευρων απωλειών.
Τελευταία άφησα
την αποταμίευση
της παράβασης.
Μην φοβάστε.
Α:πλά η θύμισή της
θα σας επιβεβαιώνει
μέχρι τέλους
πόση ενοχή χρειάζεται
η ανθρώπινη φύση
για να επισφραγίσει
τη θνητότητά της.
Καλλιόπη Εξάρχου
από τη συλλογή Βιβλιάριο καταθέσεων, 2012
Αναρτήσεις
11 σχόλια:
Με το ωραίο αυτό μεγάλο ποίημα ολοκληρώνεται η ανθολόγηση της Καλλιόπης Εξάρχου. Χαίρομαι για την αξιόλογη ανταπόκριση των αναγνωστών του ιστολογίου.
ένα μεγάλο, ειλικρινές ευχαριστώ για την τιμή, τη χαρά και την ακριβή ευκαιρία να συνομιλήσω... με εκλεκτούς.
Α, πολύ ωραίο ποίημα, όντως.
Τα περιέχει όλα: όνειρα, μνήμη, ενθουσιασμό, έρωτα, ενοχή, χρόνο, ..."Ζωή, οδηγίες χρήσης".
Σωστά έδωσε τον τίτλο του στη συλλογή.
κ.κ.
Οι αναγνώστες μας είναι πράγματι εκλεκτοί, Καλλιόπη μου. Δεν τους γνωρίζουμε βέβαια όλους, έχουμε όμως επαρκείς ενδείξεις. Και η σχεδόν ανώνυμη φίλη μας κ.κ. είναι μια πρόσφατη προσθήκη στην πολύτιμη συλλογή μας.
Φυσικά η χαρά για την παρουσία σου είναι δική μας.
Ας πω κι εγώ, φίλη κ.κ., πως η Καλλιόπη Εξάρχου γράφει με μια νηφαλιότητα, με μια σεμνότητα και λιτότητα που μου αρέσουν. Συμφωνώ βέβαια ότι αυτό το ποίημα σωστά έδωσε τον τίτλο του στη συλλογή.
"Τελευταία άφησα
την αποταμίευση
της παράβασης."
Σχεδόν απίστευτη ιδέα, να δύναται δηλαδή, να αποταμιευτεί η παράβαση! Εξαιρετική ποιητικώς, ωστόσο. Και βιωματικά θα πρόσθετα. Πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να ζει τον έρωτα πχ, "μετά"; Αφού ο ζωντανός χρόνος δεν διαρκεί, απλώς διατρέχεται δυστυχώς, με ταχύτητα...
Ωραία τα ποιήματα του συγκεκριμένου "βιβλιαρίου" της κυρίας Εξάρχου.
Κρίμα που αποφασίσατε να τερματίσετε τις αναρτήσεις τους...
Καλωσόρισες στο Λιβάδι, φίλε Ιωάννη, ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Συμφωνώ κι εγώ ότι στη μνήμη μας σφραγίζονται οι παραβάσεις, οι παρανομίες μας, αφού έτσι κι αλλιώς ο νόμιμος έρωτας δεν λέει και πολλά πράγματα, αν δεν είναι μάλιστα a contradiction in terms.
Αποφάσισα να τερματίσω τις αναρτήσεις των ποιημάτων της Καλλιόπης Εξάρχου γιατί όλα τα ωραία (βιβλία) έχουν ένα τέλος και γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί ποιητές που περιμένουν τη σειρά τους επί μήνες και χρόνια. Εκείνοι τι να πουν;
Αυτοί λοιπόν είναι οι περιορισμοί μιας ηλεκτρονικής ανθολογίας σε εξέλιξη και μάλιστα σε ένα απλό ιστολόγιο. Είναι αδύνατον να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι.
Πόση ενοχή χρειάζεται στ' αλήθεια;..
Πολύ δυνατό το "κλείσιμο" της ανθολόγησης Τόλη!
Νιώθω πως ο,τι και να πω σχολιάζοντας αυτό το ποίημα, θα είναι μόνο...θόρυβος..
Μένω απλώς να ακούω τους δικούς του ήχους, καθώς το διαβάζω ξανά και ξανά...
Θα έλεγα ότι χρειάζεται τόση ενοχή όση μας φορτώνουν οι κοινωνικές συμβάσεις, Μελίνα μου. Και η ζωή μας μακριά απ' τη φύση.
Το ποίημα αυτό είναι το τελευταίο της συλλογής και, παρά τους χαμηλούς του τόνους, νομίζω κάποιου είδους κρεσέντο στην ανθολόγηση. Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ.
Έχετε δίκιο.
Για περισσότερες "καταθέσεις" πρέπει να ανατρέξουμε στο "βιβλιάριο".
Να το αναζητήσουμε στις αρμόδιες τράπεζες των βιβλιοπωλίων.
Υπό την έννοια αυτή, το τελευταίο ποίημα της Κ. Εξάρχου που αναρτήσατε, ωθεί επιτυχώς τους εραστές της ποιήσεως εκεί, όπως φαντάζομαι ότι και οι ποιητές επιθυμούν.
Φοβάμαι ότι η αναζήτηση ποιητικών βιβλίων στις «τράπεζες των βιβλιοπωλείων» θα μπορούσε να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα επικίνδυνα σπορ. Ή έστω στο κυνήγι του θησαυρού. Τα βιβλιοπωλεία είναι αναπόφευκτα κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και, όταν δέχονται καν να παραλάβουν ποιητικές συλλογές, τις καταχωνιάζουν κάπου στο βάθος ενώ βεβαίως προβάλλουν σε βιτρίνες και πάγκους τα φανταχτερά και τα ευπώλητα.
Οι εραστές της ποίησης όμως δεν πτοούνται, τι σόι εραστές θα ήταν αλλιώς; Όταν μάλιστα η ποίηση είναι η ιδανική ερωμένη, αγαπητέ μου Ιωάννη. Σαγηνευτική, άστατη, ναζιάρα, απίστευτα απαιτητική, ρομαντική και ταυτόχρονα σκανδαλωδώς πολυγαμική αλλά μοναδική για τον καθένα, αβυσσαλέα και παθιασμένα ερωτική. Είναι παράξενο μετά να σφάζονται παληκάρια στην ποδιά της;
Δημοσίευση σχολίου