Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

catwoman

(In Bed - The Kiss by Toulouse Lautrec, oil-Painting)

Περιμένω να γυρίσεις σπίτι, να βγάλεις τα ρούχα
- Θεέ μου πώς περιμένω να βγάλεις τα ρούχα -

τα πόδια σου αγαπώ
τις κνήμες
ό, τι σε πάει και σ' επιστρέφει

Μ' ένα σου νεύμα ν' ανέβω στο κρεβάτι
να γίνω ολόκληρη κατοικίδια ηδονή

Νίκη Χαλκιαδάκη
από τη συλλογή Ανάσκελη με πυρετό, 2012

5 σχόλια:

Poet είπε...

Aνάμικτος αισθησιασμός και τρυφερότητα. Το πιο επικίνδυνο αιλουροειδές εν δράσει.

nameliart είπε...

Σε μιά πρόταση τα είπες όλα Τόλη! Ακριβώς αυτό εισέπραξα: Μείγμα τρυφερότηας και αισθησισμού"... Θανατηφόρο μοκτέιλ, αλλά ταυτόχρονα τόσο μα τόσο τραβηχτικό... Όπως άλλωστε κα τα αιλουροειδή: υπεροχα πλάσματα!

Poet είπε...

Σειρά μου να συμφωνήσω μαζί σου, Μελίνα μου, υπέροχα πλάσματα. Είμαι βέβαιος μάλιστα ότι συμφωνούν μαζί μας και τα αιλουροειδή Νίκη, που δεν έχει ακουστεί ως τώρα, και Τζούλια που διαλέγει τους καταπληκτικούς πίνακες ζωγραφικής. Ποιος δίνει σημασία τώρα σε όσα ακούγονται για νύχια, δόντια και τα παρόμοια;

Eleftheria είπε...

Όμορφο...
Τη Ν.Χαλκιαδάκη από σένα τη γνώρισα και μου αρέσει.
Καλή σου μέρα.

Poet είπε...

Κι εγώ κάπως έτσι γνώρισα εσένα, lefti μου, και μου αρέσεις (εκ πρώτης όψεως). That's the name of the game.

Και μια και μιλάμε για (και με) αιλουροειδή, ας μην ξεχνάμε την άλλη έννοια της λέξης game. Θήραμα.

Καλή σου μέρα με Σαλονικιώτικη λιακάδα.