Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Αυτοβιογραφία

(Girl in the Woods Painting by Vincent van Gogh)

Την ώρα που ένας πληρωμένος δολοφόνος
μου ξεριζώνει την καρδιά
οι βελανιδιές αιμορραγούν
οι σκίουροι γεννούν μελάτα αυγά
τα τρώνε με τρυφερότητα
τα παραμύθια κλείνονται στο ψυχιατρείο
Ξυπνώ σαν ελάφι
Σαν ελάφι σταρ
Πρωταγωνιστώ σε αμερικανικά κινούμενα σχέδια
Δώδεκα
Ώρα να γίνω πάλι κολοκύθα

ΕΓΩ πρόδωσα τη Χιονάτη
ΕΓΩ τη Σταχτοπούτα
τη Bambi
ΕΓΩ

Δεν κράτησα ποτέ το στόμα μου κλειστό

Νίκη Χαλκιαδάκη
από τη συλλογή Ανάσκελη με πυρετό, 2012

7 σχόλια:

Poet είπε...

Δεν είναι λίγες οι ποιήτριες που αναφέρονται σε ήρωες των παραμυθιών. Έτσι πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ την Κατερίνα Καριζώνη και τη Χλόη Κουτσουμπέλη.

Σε άλλες εποχές ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να μην κρατάει κανείς το στόμα του κλειστό, Νίκη μου. Ας ελπίσουμε να μην χρειαστεί να καταβάλεις κι εσύ το τίμημα.

Stella Georgiadou είπε...

Είναι πολύ δυνατή ποιήτρια η Νίκη, Τόλη μου, και η καινούρια της συλλογή το επιβεβαιώνει.
Αιλουροειδή ή ελάφια γοργοπόδαρα, τα ποιήματά της είναι στολίδια στο λιβάδι σου.
Την καλησπέρα μου :-)

55fm είπε...

Βελανιδιές,σκίουροι,κολοκύθα,τι περίεργη σύμπτωση αγαπημένε μου Τόλη!Όλα αυτά βρίσκονται στην αυλή του σπιτιού μου στο χωριό!Είναι η παρέα μου και σήμερα τα βλέπω και στο υπέροχο λιβάδι σου!Φιλιά σου στέλνω και το στόμα μου είναι χαμογελαστό!

Poet είπε...

Για να στολίσω το Λιβάδι λοιπόν, Στέλλα μου, αναρτώ κι εγώ τόσα πολλά ποιήματά της. Όπως είχα κάνει και με σένα. Ελπίζω να πρόσεξες και το κυριότερο στολίδι, τον ποιητικό κύκνο στη λιμνούλα του Λιβαδιού.

Καλό ξημέρωμα.

Poet είπε...

Χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη κοντά στη φύση, Όλγα μου. Και με καλή παρέα. Κι αν νοσταλγήσεις (που λέει ο λόγος) παράκρουση και καυσαέρια, πετιέσαι λιγάκι και στο πολυπλόκαμο τέρας του λεκανοπεδίου. Σε φιλώ κι εγώ και εύχομαι να είσαι πάντα χαρούμενη.

Stella Georgiadou είπε...

Το ποίημα στο οποίο αναφέρεσαι, το διάβασα στη συλλογή της όταν έφτασε στα χέρια μου. Είναι συγκλονιστικό! Φυσικά εσύ είχες προλάβει να το ανακαλύψεις πριν δημοσιευτεί.

Poet είπε...

Ναι, Στέλλα μου, το ανακάλυψα μαζί με το παπί που το έγραψε στην παρουσίαση των νέων ποιητών στο στέκι της Δημοκρατικής Αριστεράς. Φαίνεται ότι το παπί έχει τώρα μεγαλώσει και ως αγριόπαπια πλέον έχει μεταναστεύσει στον βορρά.